Başına efser iden şah işiginün minnetin
Çekmeye yirden göge çarh-ı berînün minnetin
Öldügümden sonra tek irgür gubârum kûyına
Ey sabâ yüklet bana rûy-ı zemînün minnetin
Beni sanman ki dilber ‘ışkı böyle mübtelâ eyler
Beni böyle ezel bezmindeki kavl-i belâ eyler
Semâ’ idüp ‘aceb mi raksa girsem şevk-i şâdîden
O meh ‘uşşâka kasd-ı rahm idüp zikr-i vefâ eyler
Ben ne hâkem ni’met-i vuslat ola himmet bana
Ölicek yâdunla cân virmek yeter devlet bana
Leylâ vü Mecnûn gibi nakkâşlar bir safhada
İkimüz nakş eylemek şâhum yeter vuslat bana
Benzedür gerçi güneş yüzüne mâhı lekeler
Olmasun hüsnine magrûr sakınsun lekeler
Öykünürler hat u zülfüne dimezler mi ‘aceb
Yolalar sünbüli reyhânı çemende ekeler
Berf-mânend agarmış kara günlü sakalun
Giceyi güne katup irdi şitâ-yı ecelün
Ey kemân-saht sen ebrûsı gamını çekdün
Yâ hadeng-i müjesi hasreti mi bükdi belün
Besdür sirişk-i çeşm ile dâg-ı şerer-feşân
Da’vâya ma’ni lâzım ise ‘âşıka nişân
Şemşîr-i yâr belde durur bir harâmîdür
Kurtulmaz anda eylemeyen varı der-miyân
Bilünür ‘âşık u agyâr işigünde ne şekk
Ki dimişler sanemâ Ka’beyi merdâna mihek
Gördügi dilber ile ‘âşık oyunın oynar
Çok oldukca yaşı merdüm-i çeşm oldı bebek
Bir agız dimedi ben hasteye tîmâr olsun
Agzınun zerrece yok mihri hemîn var olsun
Her ki Mansûr gibi zülfüne ber-dâr oldı
Şühedâ hayline mahşerde ‘alemdâr olsun
Bir nazar kılsa bana ger o meh-i çâr-dehüm
Mâh-ı nev tarf-ı felekde ola tarf-ı külehüm
Kimseye egmez idüm başı gönül ‘âlemde
Eger olsa kaşı mihrâbı benüm secde-gehüm
Bî-sütûn-ı gamda urdum taşa başı başa taş
Kûh-kenden kalmadum girü bu ben âvâre baş
Âşiyân-ı ‘ışk bozmadı serümden seng-i ta’n
Gerçi dirler ki yırak gider elün atdıgı taş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!