Kimde kalmış kimin ahı
Bekle sabrım sırası var.
Yerde kalmaz ah, eyvahı
Bu dünyanın sonrası var.
Çürüse de tüm bedenin
Hiç mi özlemedi gözlerin beni
Bu kadar mı büyük bana nefretin
Ben ise ararım gece, gölgeni
Bağrımda cehennem senin hasretin.
Bırakıp da gittin alev ateşe
Hangi özleyişle
Hangi bekleyişle
Basayım tuz dolu yarama
Tuz küllerini.
Gidişindi ruhumu ardın sıra
Kementleyen
Adın türküydü dilimde,
Unuttum her bir sözünü.
Yoksun artık hayalimde
Şeytanlar görsün yüzünü
Dokunmaya kıymaz idim,
Tükendi tüm sözcükler, elifim noktalandı
Ne gönlümde ilk çöküş ne de bu son talandı.
Göçmen kuşlar misali bahardı tüm muradım
Takvimlerim karıştı, kara kışa uğradım.
Gitme yâr, gidersen yiterim dedim
Öyle bir yittim ki zerrem kalmadı.
Sandım ki yitince bedel ödedim
Hiçbir kefarete yeter olmadı.
İnsan sevdiğine memleket derler
Takvimlerin hepsini yakın,
Umutları karanlık dehlizlerde bırakın.
Tüm sevdaları atın cehennem ateşlerine
Ruhunu sevdaya satanların kalbinin ortasından çarmıhlara çakın
Sessizlik diyarlarına sürün sevgi sözcüklerini,
Sensiz yaşayamam derdim ya hani,
İnan ki sevgilim sözümü tuttum.
Sen gittin, sildim ben cümle cihanı
Gülmek ne, sevmek ne; bil ki unuttum.
Nefes var, can yok; beden var ruh gitti,
Gözden ırak olan gönülde durmaz
Ne gönlün ne gözün bunda suçu var.
Bin bahar geçse de tek bir gül vermez
Ne bahar ne güzün bunda suçu var.
Mecnunca olsan da aşk divanesi
Söz yitirdi hacetini
Sussan da bir susmasan da
Kahrolası nefretini
Kussan da bir kusmasan da.
Kabuk tuttu bende yara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!