Ahmet Çiçek Şiirleri - Şair Ahmet Çiçek

yüreğindeki çocuğu yaşatmak istiyorsan;
toprağına su katacaksın…
yüreğindeki çocuğu yaşatmak istiyorsan;
belki ellerinde tutacaksın…
inan ki …
yüreğinde yaşatamadığın o çocuk öldü

Aşkın nice hallerini terk ettik gözyaşımızla
Göz sarhoş gönül sarhoş ölüm gibi yaşamak
Karanlık açıyor güller öldürdük ellerimizle
Gül sarhoş gülşen sarhoş son dem gibi yaşamak

Yedi kapılı bir handı gönül durağımız

Söyleyin o yâre meylim kalmadı
Dört kitap üstüne yemin ederim.
Su olup aksa da seyrim kalmadı
Bakamam bir daha yemin ederim.

Ne bahar ne bahçe güldendi özün

Ne yana dönsem kırılgan bir günün kıyısında
Nasıl da tutuşturur teninde yüreğimi
Perdeler kanatları bir yoksulun evinde
Bin parçaya bölüyor ağlayan yetimleri

Ne yana baksam kırılmış bir gülün kanadında

aylardan mayıs;
günlerden ne bilmiyorum
bir yağmur yağdı içime beyaz şarkılar çalan
ılık bir rüzgârdı yapraklarıma dokunan
biri vardı ellerimi tutan;
biri vardı adsız bir çiçek gibi,

Her basamak taşa bağlanmış bir ayak sanki
Kalbi vardır her taşın gizliden kanayan
Pervasız bir çift ayak yanımda durur
Yankılanan sesin yüzümde kalır
Yüreğimde karanfil olur ellerin
Dokunamıyorum bir gezgin gibi ellerine

Kadehimde şarap ile iz sürerdik damarlarda
Damar damar, öfke öfke varırız bir günaha
Bir yol bulup yüreğime yıldırım düştüğü yerde
Vahşi bir hayal işte ha Leylasın ha Züleyha

Dökülen bir takvim yaprağında duruldum

Kalem kalem çizgi misin sen nesin?
Resim desem tuval desem değilsin.

Cevher cevher maden misin sen nesin?
Altın desem elmas desem değilsin.

bilir misin,
yakup’un ıslak mendiliyle silerim gözyaşlarımı her akşam,
yunus’u susturan rüzgar bana da uğruyor arada bir,
eyyup’u yoklayan yara içerimde bir yerlerde kanıyor,
ne kadar kavuşamamış varsa ağlıyor yüreğimde,
bir varmışım bir yokmuşum gül bahçesi gözlerinde,

Pazartesine seninle başlardım
Her çiçeğe bir öpücük kondurup
Büyülü rüzgârlarla dolaşırdım

Salı sarhoştur biraz
Takılıp kalır gözlerinin güzelliğine