Ahmet Çiçek Şiirleri - Şair Ahmet Çiçek

Giden gitti; kırıldı gülün mahzun dalları
Delisiyim gülün; hasretiyle ağlayan
Hangi tutku derebilir yanağında alları
Ağlıyor yüreğimde o kocaman çağlayan

Sen ki kumrulara eşlik eden yabancı

Senin şehrinde ayrılık vardı
Uzaktan bakardım haberin var mı?
Kalbimin enkazını yalnızlık sardı
Uzaktan severdim haberin var mı?

Seni öptüğüm yerde başladı her şey

Yeniden dünyaya gelsem seherde
Yorgun bir sevdaya bağlama haddat
Güvercinler vurulur gün battığı yerde
Koynumda kuşları vurdular haddat

Vur gürzünü içimde kardelenler büyüsün

Sen o çilingir dükkânına girdiğinden beri
Kapımın kilitleri açılmaz oldu

Göğün mavilikleri de çürüdü şimdi
Büyüyen gökkuşağını getirmişken kapına
Her bakışın bir baharı müjdeleyen

Esmer teninde ruhun taşkın sel
Gittiğin yerlere beni de götür
Gitmekse son çare diyemem ki kal
Gittiğin yerlere beni de götür

Kirpiğinin ucuna aklımı kurban ettim

Hadi gel,
Bir bardak demli çayım var,
sen içerken ben şiir yazarım sana,
Yeni kelimeler dökerim avuçlarına,
Susuzluğunu dindirecek yağmurlara dualar ederim,
Belki yaralarına üflerim usulca,

gönlümdeki yangınlara şahitlik ederek
ruhumda boy veren bir parça ekmek kadar
mana imbiklerinde hasretim ne vakit dinecek
doğu ile batının meraklı bakışlarında
içli mevsimlerin aşka çağıran çığlıklarını
alıp götüren bir güz kadar yalnızım

her giden biraz yalan
her kalan biraz yarım
sen mi gidesin?
yarım kalanları tamamlamak için…
ben mi gideyim?
senden kalanları toplayabilmek için…

Ateş söner; kapanan perdeler vardır
O kızıl yapraklar açacak mı yeniden
Esrarlı bir şarkı gibi bakışlarımda sırdır
O nağme isterse gül getirsin ellerinden
Tutuşan her hücremde tufan imtihandır

…gideli
aynalar yüzüme eski
sakallarıma karışmış şiirlerim
sığıntı gibi yaşadığım bir bedende
gömleklerim kolalı
…gideli