Ahmet Çiçek Şiirleri - Şair Ahmet Çiçek

Giden sevgililer yok artık yanımda
Gittiği yolların adını unuttum.
Yoksun sen hayatımda yoksun canımda
Ettiğin yeminin yadını unuttum.

Gölgede güneş aramaktır,
Seni sevmek.
Karanlığa ıslık çalmak,
Şekerli gül suyuna zehir katmaktır,
Seni sevmek.

Savurup her sahifesini ömrün;
Parça parça etmek midir?
Hayaline ekmeyi banıp;
Acıma tuz basmak mıdır?
(Gitmek)

Dola boynuma sırmalarını
Kurumuş yaprak edasıyla,
As beni, idam et.
Kahkahalarınla ölmek
Kahkahalarına ölmek,
Kırık kalemin, zünnarın olmak.

Gitmek olur hep bu gelmeler
Çaresiz,
Son bulur ayrılık zamanları
Ölümlerde günahlar çalar,
Günahlarında ölümler ararım
An olur zamana dolar

Ne civanlar geçti şu yalan mekanda
Hiçbiri sen kadar koymadı agam.
Sana geldiğim yol çamurdu, dikendi
Hiçbiri sen kadar yakmadı agam.

Düştüğün yüksekler kardır, borandır

Açılan tüm kapıları kapattınya yüzüme
Kapımın kilidini sen vur ne olur!
Haykırsam kanmazsın bir tek sözüme
Öfke dolu yüreğimi sen kır ne olur!

Hangi yanımda geçip ikiye böldün beni

Hangi gölge sahibinden koparılabilir?
Hangi gece güneşi doğurabilir?
Hangi soğuk içimi üşütebilir?
Hangi tutku beni senden alabilir…

Hangi cam kırığı çizebilir kalbimi?

Güzelim, seninde dağlarını dumanlar bürür
Suları çekilmiş göle dönersin
Kalbindeki sızı kör kurşun olur
Geldiğin yere geri dönersin

Güzelim, seninde devranın tarumar olur

sana benzer
önümde sekerek
koşan o çocuk
sana benzer

dokunamadığım küçücük adımları