Şayet dostun değilse, kâinatı yaratan;
Bil şu âlem dolusu, var hasım’ın ve a’dan!
Dost dediğin kimseler, cüda ise o zattan;
Emin ol ki yakacak; seni dostum şu hatan!
Madem dinin had dini;
Aşma lütfen haddini!
Çünkü senin Halik’ın;
Sevmez asla hodbini!
Önce düzelt bu dili!
Sen yaparsan Türkçülük;
Kürt de yapar Kürtçülük!
Sen yapmak ki Türkçülük!
Yol bulmasın Kürtçülük!
Kâfi iken mü’minlik;
Âlemleri halk etmiş, madem Allah hiç yoktan
Zor gelir mi hiç ona, kıyameti koparmak?
Varsa şayet bir şüphen, böyle Kadir o Hak’tan;
Her tür halkı bilir o, muaf kalmaz bir parmak!
Ne işin var sokakta?
Evine dön be bacım!
Boğulmadan nifakta;
Yuvana dön ey bacım!
Sokak şerrin mekânı!
Dobra bir dost arayan, gitsin bence aynaya;
Çünkü onda kıyak yok, sözü eder merdane!
Gerçi o cam sadece, görüntüye ayna ya;
Sahte dostlar yanında, o yine de bir tane.
Emir kesin, iş ciddi!
Yok şu işin şakası.
Mümkün değildir reddi!
Belleyip uyar nas’ı!
Madem emir yüceden;
Altmış olmuşken yaşın;
Hiç hoş değil uğraşın!
Demiyorsa ak başın;
Yanlış yapma beybaba!
Halin harap hey baba!
Bil başına dert olur; yar değilse yaradan!
Dost ararken gönlüne; olur senin o a’dan!
Bu gerçeği söylerken, sana onca muhibbin;
Almıyorsun hiç kaale, neden acep ey nadan?
Bil başına dert olur; yar değilse yaradan!
Dost ararken gönlüne; olur senin o a’dan!
Bu gerçeği söylerken, sana onca muhibbin;
Almıyorsun hiç kaale, neden acep ey nadan?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!