Kati bil ki, ey oğul;
Attım seni ben serden!
Hem münferit hem çoğul;
Sildim seni defterden!
Bu günün son saati;
Lütfen etme hiç ısrar!
Yaratandan bu karar.
Ömür bitene kadar;
Sınavdayım sınavda;
Üsteleme o savda!
Sınav devam ediyor, hız kesmiyor sınama;
Kadir Mevla’m bizleri; çok şiddetli sınama!
Türlü tarzda oluyor, insanları deneme;
Aman Rabbim sen bizi; bet şey ile deneme!
Şirk ve küfür hoş mu ki, hoş görürsün ey cahil?
Münkerlere göz yumup, ediyorsun tecahül?
Niye indi Hak kitap, neden geldi şu Resul?
Neyse asıl niyetin? Kem küm etme de gafil!
Ne işin var sokakta?
Evine dön be bacım!
Boğulmadan nifakta;
Yuvana dön ey bacım!
Sokak şerrin mekânı!
Emir kesin, iş ciddi!
Yok şu işin şakası.
Mümkün değildir reddi!
Belleyip uyar nas’ı!
Madem emir yüceden;
Âlemleri halk etmiş, madem Allah hiç yoktan
Zor gelir mi hiç ona, kıyameti koparmak?
Varsa şayet bir şüphen, böyle Kadir o Hak’tan;
Her tür halkı bilir o, muaf kalmaz bir parmak!
Bil başına dert olur; yar değilse yaradan!
Dost ararken gönlüne; olur senin o a’dan!
Bu gerçeği söylerken, sana onca muhibbin;
Almıyorsun hiç kaale, neden acep ey nadan?
Bil başına dert olur; yar değilse yaradan!
Dost ararken gönlüne; olur senin o a’dan!
Bu gerçeği söylerken, sana onca muhibbin;
Almıyorsun hiç kaale, neden acep ey nadan?
Çoklar onun peşinden, yar zannedip koşarlar
Sevdasından çıldırıp, Hak yolundan şaşarlar
O ki; fani bir handır, sonsuzluğun yolunda;
Bu gerçeği es geçip, çok vartaya düşerler!
Ah ki; ekser yanıldı, o kimseye yar olmaz!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!