İmtihanın gereği, küfür olur berdevam;
İnkar devam etse de, zulüm devam edemez!
Şu ikiyle savaşı, sakın kesme der davam;
Yoksa Mü’min Cennete, asla, kat’a gidemez!
Kazib girmez cennete, sahtekara yoktur af!
Vazgeçmezse şu işten, kalmaz nardan o muaf!
Sakın ola ve sakın, süluk etme yalana;
Mukayyet ol diline, göstermesin hiç zaaf!
Müslüman’dın hani sen, bu öfke de ne ola?
Hücum mu var dinine, telaşın ne hayrola?
Dindar diye hakiki Müslüman’a denmez mi?
Hayret ettim dün yine, gadap kusan şu sola!
Dinsiz nesil ister mi, Mü’min olan bir kişi?
Seni daim uyaran, Ayet, Hadis var iken;
Bu ne vurdumduymazlık, bu ne gaflet ey nefis?
Gafillere son mekân; bir dehşetli har iken;
Niye halen uykudan, uyandırmaz seni his?
Hesabını doğru yap, yoksa döner mezardan!
Zira senin hesabın asla uymaz kadere!
Tul-i emel besleyip, düşme lütfen nazardan!
Böyle yapan gafiller, düşer sonra kedere!
Hiç boşuna uğraşma, bozmaz tedbir takdiri!
İsm-i Haktan bir ad’dır, şu dildeki Es-Selam
Selam; selamet demek, yani kelam has kelam.
Mü’min isen şu sözü, esirgeme bir dosttan;
Selam sözün girişi ve sonudur vesselam.
Bizi sarsan Rabb-i Kadir;
Geri kalan bahanedir!
Gelin diyor intibaha;
Ve düşünün emrim nedir?
Sessiz, sakin görünce, sandım onu kafadar!
Baktım herif, durmadan gaf üretip gaf satar!
Görüntüye aldanıp, yanılmışım ben meğer
Cüsse büyük adamda, beyin küçük kafa dar!
Onca ihsan, inamı, örtme sakın küfürle!
Varsa zerre mertliğin, kafir olma şakir ol!
Hiç durmadan verene, ver cevabı şükürle;
İnsanlığın sağ ise; nankör olma zakir ol!
Her ne gelse başına; müsebbibi sensin sen!
Çünkü Allah zulmetmez, kul kendine zulmeder!
Üzülmezdin sen asla, şayet biraz had bilsen!
Zira Mevla kitapta; etme ve de bulma der!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!