Nasıl alır bir insan, şu kelamı fem’ine?
Çünkü o şey sadece; tek İlaha has eda!
Bir şekilde sen onu, soktun ise demine;
Kim layıksa ver geri, ol edepli bir geda!
Der-hatır et Karun’u! Neler gelmiş başına?
Varsa sonda bir hayır;
Bakma işin başına!
Olsa bile yol bayır;
Gitsin o iş hoşuna!
Sınırlıyken görüşün;
Hiç durmadan gezersin, turist gibi dünyada
Sefa için mi geldin, sen bu arza ey kişi?
Kalmadı görmediğin ne bir ülke ne ada
Almıyorsan bir ibret, bırak lütfen şu işi!
Zira hayat imtihan, ne eğlence ne sefa!
Kırk senedir bakarım;
Çözemedim nesin sen?
Yoksa senden bir karım?
Düşmanımsın kesin sen!
Kimi nimet der sana
Ne derseniz deyin dostlar;
Sevemedim ben bu dar’ı!
Sevme diyor bütün haslar!
Sevemedim ben bu dar’ı!
Sefasından çok cefası!
Bana göre değil şu han;
Sevemedim dünyanızı!
Mülküm olsa bile cihan;
Sevemedim dünyanızı!
Yolcu kısmı çakmaz kazık
Madem dinin had dini;
Aşma lütfen haddini!
Çünkü senin Halik’ın;
Sevmez asla hodbini!
Önce düzelt bu dili!
Sen yaparsan Türkçülük;
Kürt de yapar Kürtçülük!
Sen yapmak ki Türkçülük!
Yol bulmasın Kürtçülük!
Kâfi iken mü’minlik;
Çağ hasta, çağdaş hasta!
Topyekûn cihan hasta!
Hayır, varsa şu nasta?
Şifa lütfet ey şafi!
Aciz kaldı sosyolog!
İlahlaştı hevalar
Batıllaştı davalar
Çaresini sorarsan;
Hak kitapta devalar!
Çoklar çıktı rotadan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!