Aşıp kahir haddini
Koydu rafa hak dini
Kim sayarsa yok dini;
Mahkûm etme Rab bet’e!
Vakıf eyle rahmete!
Ne işi var saz çalanın camide?
Bu yaptığın dalalettir ey hoca!
Bari orda yaptırıver cemi de(!)
Fetvaların ihanettir ey hoca!
Var mı dinde böyle hüküm de hele?
Sakın alman hafife, o hayatta en zor şey
Sonu gelince insin, kimse yapamaz bir şey
Başa gelmeye görsün, ölüm denen hadise;
Adem derdest edilir, kalır artta bil her şey
Izdırabım çok diye, her tarafta dert yanma!
Zira hayat bir sınav ve de dertsiz baş olmaz.
Seni nar’dan kurtaran, tiryakları dert sanma!
Gama sabır gerekken; şekva etmek hoş olmaz.
Öğren önce şuuru;
Sonra yaz sen şiiri!
Yoksa kulun şuuru;
Sevmem ben o şairi!
Ya kır at o kalemi;
Yapar halklar orta yere;
Yellenirse şayet imam!
Olsa neyse şu bir kere;
Yok, adamda fren, zimam.
Hoş olmazsa önder kişi;
Gezi parkı bahane!
Gaye fitne çıkarmak!
Yani terör şahane(!)
İnanmazsan bekle bak!
Bu filimler demode!
Bu sitemim sanadır, aç kulağı duy oğul!
Her sözümü kafana, birer, birer koy oğul!
Yoksa bahtın bet olup, çok ağlarsın atide!
Ama ah-u fizar’ın, fayda vermez hey oğul!
Aynı semtte oturduk, yıllar yılı ey oğul!
Hak olmuşken aşikar;
Şu tavrının nesi kar?
Onca ihtar ikaza;
Olmuş semin bir duvar.
Şuur koyup az başa;
Kalbim bir dost arıyor, bu konuda pek açım;
Onu sorup, ararken, ak oldu kara saçım!
Neyse arzda ihtiyaç; her hepsini verdi Hak;
Tek eksiğim arkadaş, ben refike muhtacım!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!