Yoksa acil bir husus;
Sakın bakman sokağa!
Oruçluyken bahusus;
Asla çıkman sokağa!
Arsız nisa yüzünden;
Bir han iken şu cihan, vatan sandın sen onu!
Fani iken ve şu han, baki sandın sen onu!
Asıl vatan ahrettir, dünya ise bir gurbet;
Cahil nefsim nedense, düşünmedin hiç bunu!
Etti durum tebeyyün; asır hasta ins hasta!
Sanman illet münferit; külli insi cins hasta!
İşin daha vahimi; lakayt buna hekimler!
Millet manen ölürken, yok endişe havasta!
Aşk, aşk diye yırtınıp, yapma fazla velvele!
İfrat olan bir şeyi, hayâ et sen ilana!
Birkaç sene bir yârle, gezmek için el ele;
Bir zalime kapılıp, talip olma belana!
Hoş gelse de nefsine; mecnun eden bir illet;
Çok paslandı şu özüm;
Pakla beni ey oruç!
Pek karardı bu yüzüm;
Akla beni ey oruç!
Gönül meyyal dalale!
Tüm mevcudat derken Allah;
Sen zikirsiz olamazsın!
Bigâneye yoksa felah;
Bundan cüda kalamazsın!
Müsebbihken onca varlık;
Ey dinini bilmeden, ona çatan divane!
Bence senin yaptığın; gayr-i makul ve nahoş.
Mademki bilmiyorsun, İslam nedir dava ne;
Öğrenmeden gerçeği, hiç konuşma sen boş, boş!
Batıl olan her şeyi, merak edip öğrendin
Adama bak adama(!)
Benzer tıpkı nadana.
Layık iken bir dam’a;
Liderim der o dana!
Kelle kulak yerinde;
Endamına bakarak, adam sanma insanı;
Kim Rabbini bilirse, işte onu ins tanı!
Sırf kılıkla kendini, arz ederse ins sana;
Kaale alma tavrını, bak ondaki ihsana!
İsyan için yok sebep;
Kulun hakkı; hamd, şükür!
Teşekküre çok sebep;
Küfrü bırak yap şükür!
Az da, çok ta; deneme
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!