Bildiğiniz kelamla, başlar bizde has selam
Çünkü bunu emreder, her Müslim’e Es-Selam!
Mü’min isen sen şayet; kardeşine onu de!
Emr-i Hakka yabansan, lütfen dostum kes selam!
Dumura mı uğradı, duyguların be adam;
Böyle özel bir aya, kalıyorsun bigâne?
İnan daha saygılı, Ramazan’a şu madam;
Seni gören sanacak, aklı nakıs divane!
Oruç yemek ne demek, sokaklarda be nadan?
İstidadım var diye, girme sakın havaya!
Yeteneği sen, sen ol; alet etme hevaya!
Kulluk için verilir, kabiliyet adem’e;
Geç hevadan, havadan, kullan onu davaya!
Şu can sıkan nakarat; incitiyor bay dadaş!
İnat kokan teranen, elem verir arkadaş!
Gına geldi bilesin; plağının sesinden;
Dilim seni kırmadan, düş yakamdan be kardaş!
Çok hoş idin çocukken
Pek severdim seni ben
Bi-hoş oldun çocuk sen
Büyük oldun de neden?
Kaç mektebe gönderdim;
Din değilse azık sana?
Milyar kere yazık sana!
Lazım bence çok acilen;
Bir tabib-i hazık sana!
Delil, bürhan yok ise; şüphelere aldırma!
Zira onun ekseri, kör şeytandan tuzaktır!
Madem öyle hakikat, başı, zanna daldırma!
Mü’min yersiz vehimden, fersah, fersah uzaktır!
Şuur yoksa şairde, şiirde olmaz mana
Şuurlu olmak için, şair muhtaç imana
İman değil imge der, yeni çıktı şairler;
bizler ısrar etsek de, uydu kahir zamana.
Bizim çağdaş bilimci, takmış faya kafayı
Diyor; mevhum şu doğa, kırdı (!) yine bir fay’ı
Kendine gel bay uzman ve de düzelt sözünü;
Ver sadece Allah’a, sen görevi ifa’yı!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!