Yetsin artık dandini;
Girme memnu bostana!
Bilir iken sen dini;
Hiç isteme dastana!
Geçti boyun boyumu;
Aynaya bak aynaya!
Gördüğünü yorumla!
Sonra edip az haya;
Hiç yürüme kurumla!
Tiksindiğin yüz senin;
Baki değil ins arzda, bir geçici konuktur!
Bu gerçeğe her günde, ölen binler tanıktır!
Asıl vatan Cennet ki; Mü’minlere son durak;
Kim cudaysa imandan; o ebedi sanıktır!
Nasıl yaşar onsuz insan?
Dosta muhtaç küllü ins,can!
Yoksa hası; zindan şu han!
Bana acil bir dost lazım!
Çakma değil, has dost lazım!
Kaç kez dedim ya ben sana;
Benze diye bir insana!
Şu halinle sen ins can’a;
Ancak olursun maskara.
Az mı geldi onca dersler
Bildiğiniz kelamla, başlar bizde has selam
Çünkü bunu emreder, her Müslim’e Es-Selam!
Mü’min isen sen şayet; kardeşine onu de!
Emr-i Hakka yabansan, lütfen dostum kes selam!
Dumura mı uğradı, duyguların be adam;
Böyle özel bir aya, kalıyorsun bigâne?
İnan daha saygılı, Ramazan’a şu madam;
Seni gören sanacak, aklı nakıs divane!
Oruç yemek ne demek, sokaklarda be nadan?
İstidadım var diye, girme sakın havaya!
Yeteneği sen, sen ol; alet etme hevaya!
Kulluk için verilir, kabiliyet adem’e;
Geç hevadan, havadan, kullan onu davaya!
Dünya fani, ins fani; gafil bundan bi-haber
Lakin mü’min muttaki, vaziyetten zi-haber
Tek dünyaya çalışan, yazık eder yarına;
Ecel gelir apansız; gider arzdan tığ teber.
Haltı yiyen ins iken, ta’n eder hep asır’a(?)
Böyle yapmak sanırım, kolay gelir kasır’a.
Dehr ki, Allah demektir, bilmeyenler öğrensin!
Ne yazık ki şu hata; moda olmuş şu sıra!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!