Demedim mi ben size;
Gitmen diye denize?
Eğlenmekse gayeniz;
Yaylaya gitsenize!
Dedi bana ya ağa;
Bırakmazlar şu arzda, derin atma temeli!
Madem dünya ölümlü, uzun etme emeli!
Her gün milyonla insan, ahiret’e göçerken;
Şu sendeki ısrara; bilmem neler demeli?
Sordum seni arife; rapor çıktı lehine!
Anladım ve bildim ki; dert değil dermanmışsın!
Dünya olsa ben olmam, zerrece aleyhine!
Sen demek ki Allah’tan; hikmetli fermanmışsın!
Elbette ki sathilik, aldatır insanları!
Değil isen bir nadan?
Doğru öğren şu dini!
Ona vakıf olmadan;
Mü’min sayma kendini!
Şahsa göre Hak olmaz!
Dost bildiğim ne canlar;
Hasım çıktı ey canlar!
Derdim öyle büyük ki;
Anlamıyor insanlar.
Dostum diyen çok ama;
Dost istersen; yeter Allah!
Tek dost odur, Vallah, Billah!
Kim var ise, ondan gayri;
Küllüsüne, çek bir Yallah!
Dil-hun olma ey gönül, arzun arzda bulunmaz!
Bulsan bile sen onu, onla burda kalınmaz!
Bırak dünya kamını, ahiret’e dön yönü!
Çünkü nefsim fenayla; asla mutlu olunmaz!
Senin aslın insan mı, yoksa masum melek mi?
Yoksa deden evrende, naziresiz bir tek mi?
Nasıl oldun sen böyle, herkeslerden çok özel?
Hangi özel seçimle, imal oldun de güzel?
Ben yok idim, o var edip ins etti
Bu fakiri en muhterem cins etti
Pis meniden en ahsen’i halk etti
Benim sadık yarim Kadir Mevla’dır!
İman verip sırf kendine kul etti
Tuttun ise her uzvunla orucu
Aksatmadan ödediysen o borcu
Yaptın ise ruhen arşa uruç’u
Bayram sana helal olsun arkadaş.
Tam yerinde kullanıp da izanı;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!