İman etmek mucibiyken izanın;
Niye halen yaşıyorsun kararsız?
Aleyhine delil iken o zannın;
Araflarda gidip gelmen yararsız!
Onca delil yetmiyor mu sana da;
Senin normal dediğin, öyle midir gerçekte?
Keşke onu demeden, bir kitaba baksaydın!
Her yaptığın devrimin, ilk olduğu gerçek de;
Ama bunu yaparken, neden dini yok saydın?
Seçmenine sormadan, marifet mi devirmek?
Yaz gününde yağsa kar
Hiç denir mi buna kar?
İşin normal olanı;
Kış üşütür yaz yakar.
Zemheride varsa har
Derdin çoksa vatandaş;
Yad’a gitme bize gel!
Bizar ise gamdan baş;
Hak önünde dize gel!
Sıkıyorsa boş kelam
Der-hatır et aslını, dikme burnu havaya!
Senin aslın yiğidim; tiksindiğin bir meni.
Tevazuu yeğleyip, son ver artık havaya!
Yoksa seni ins kılan, yapar inan bir deni!
Hazır olmalı her an;
Çıkar diye ins ferman.
Geldiğinde o zor an;
Mecbur herkes sefere.
Çağrılınca Hu’ya can;
Gece gündüz tek işin, dünya için çalışmak?
Gören de sanacak ki, bu adam ölmeyecek.
En fazla uhra için, çalış derken sana Hak;
Terk ettiğin kulluğu, de kimler halledecek?
Gerçekten de kar mıdır, şu yığdığın para pul?
Yok, İslam’ın “İ” sinden pek çoğunun haberi!
Ama sorsan diyor ki; elbette ki Müslim’im.
Tatbikata gelince, kalır daim en geri!
Çünkü yoktur sözünü teyit eden zerre im.
Sırf laf ile olsaydı Müslümanlık gerçekte;
Bu ne biçim bir hayat?
Her gün eğlen ye iç yat
Düzelmezse şu seyir;
Olur, sonu bil heyhat!
Sence bumudur yaşam?
İsim garip hal garip
Kullandığın dil garip
Ve tuttuğun yol garip
Bu ne haldir be kızım?
Oldun inan kalp sızım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!