Azrail
Güzel sevmedim ki, güzel söyleyim.
Gönlümü, çirkinde nasıl eyleyim.
Güzel dünyayı, güzelsiz neyleyim.
Selam söyleyin, tez gelsin Azrail.
Ata dedim, candan inandım.
Sözü, özü, doğrudur sandım.
Yıllar boyu, boşuna kandım.
Baba, azmış ise, bana ne.
Evlat dedim, sevdim kokladım.
Azim, iştahla, koltuğa oturdun.
Vallahi yakıştın, bey gibi durdun.
Ekibini, kendine göre kurdun.
Ama, işler ters gidiyor, başkanım.
Derim ki, işini kendin takip et.
Çocuktun, büyümekti derdin.
On beşinde, gençliği gördün.
Bir hevesle, anamı sardın.
Muradına erdin mi, babam.
Sen, bizi, öz’ünde sakladın.
Babo
Bizleri de, niçin bıraktın.
Dünyayı, başımıza yıktın.
Yorgan yok, döşek yok, baktın.
Üzerimize, bir çul attın.
Bacım
Dertlerini, satır satır okudum.
Saf sudan berrak, güneşten ak idim.
Anam kızken, ben dünyada yok idim.
Nesil diye geldim, buraya bacım.
Çiçek açmış, her bir yanında.
San ki, bahar’a benziyorsun.
Al gü’ller, kokuyor koynunda.
San ki, reyhan’a benziyorsun.
Bir, güneş doğmuş üzerime.
Bir Yâr Yok Mu
Cebimde yok, metelik param.
Fakir insana, sevmek haram,
Her gün, daha da artar yaram.
Beni sevecek, bir yâr yok mu?
Eğer ki, halimi sorarsan bana.
Yarımlarla, birlerle, yaşıyorum.
Sevip, sevgi vermedim şu can’a.
Yarımlarla, birlerle, yaşıyorum.
Yarım ile, bir ile çıktım yol’a.
Sen üstünsün, yok ben üstünüm derken.
Birde baktım, ömür bitmiş yaşarken.
Hayat yaşanmıyor, inatlık varken.
Ben de, bir şey sanmıştım, evlenmeyi.
Gülmek varken, dırdır çekişmek niye.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!