Yusuf Şeker Şiirleri - Şair Yusuf Şeker

Neye yarar
Utanma duyğunuz bir an ölmüşse.
Hayalî huzurda af neye yarar.
Bedenin nefsine yenik düşmüşse.
Yeşili Zümrüt ten kaf neye yarar.

Neyler sin

Nemlenir gözler dur durak bilmez

O bir nesnedir

Derelerin  taşar pak gönüllere
Akarken sel olur deryaya  doğru
Bülbülün arzusu gonca güllere
Konarken yel olur semaya doğru

Ömür  sermayesi

Siyahken beyaza, döndü saçlarım.
Gurbetten,gurbete, göçüp giderken.
Yıprandı el,ayak, göz ve kaslarım.

Perişan

Divane gönül beyhude gezer.
Yorulmuş beden, dizler perişan.
Yer ağzını açmış,yutmadan ezer.
Ölümden bi haber, eller perişan.

Pey'kân yarası
.
Geçti ömür çile ile, gözlerde fer kalmadı.
Düşe kalka yürüyoruz, şu karanlık yollarda.
Varmak için hedefe, dizde derman olmadı
Nasip esir olmuş vaktine, bekliyoruz yollarda

Însan önce ölür sonra dirilir.
Ölüm değil,beni telaş öldürür.
Can bedenden çıkar ismi silinir.

Şaşa kalırsın

Derin olur deryan,  suyu ısınmaz.
Gün dolanır batmaya,dara kalırsın.
Yüce dağlar, karlı iken  aşılmaz.
Boran olur, tipi olur,zora  kalırsın.

Kuruttun gülleri bağı çöl ettin
Soruyorsun şimdi  sen kimsin diye
Ağartdın saçımı yaşı göl ettin
Soruyorsun şimdi sen kimsin diye

Yen korkuyu şu şitanın sonunda.
Bir boşluktan sızıp,çıkmak istersen
Ayan olur,bu gecenin sonunda.
Seher vakti kalkıp,seyran istersen

Gönüldeki ağ'yar'ları terk eyle.