Yusuf Şeker Şiirleri - Şair Yusuf Şeker

Peykân Yarası

Geçti ömür çile ile, gözlerde fer kalmadı.
Düşe kalka yürüyoruz şu karanlık yollarda.
Varmak için hedefe, dizde derman olmadı,
Nasip esir olmuş zamana, bir anlık yollarda.

Telaş Öldürür

İnsan önce ölür, sonra dirilir,
Ölüm değil, beni telaş öldürür.
Can bedenden çıkar, ismi silinir,

Şaşa Kalırsın

Derin olur deryan, suyu ısınmaz.
Gün dolanır batmaya, dara kalırsın.
Yüce dağlar, karlı iken aşılmaz;

Kış geldi, gönül baharı bekleme
Çiçeksin, her derde deva açarsın.
Yüreğine umutsuz dertler ekleme,
Sen kar çiçeği gibi karda açarsın.

Yüreğine zemheride karlar yağsa da,

Hayale aldanma, sen bu rüyada
Çok kızgın bu ateş, altını deler.
"Ben" deme, ben olursun dünyada,
Bir musibet, bin cesur insanı ezer.

Hayat Irmağı

Gökyüzünde süslü bir gelin misin?
Bulut değse yüzüne, ağlar durursun.
Hayat ırmağısın her gün ufkumda,
Yıllarca sinemde çağlar durursun...

Gamlanma

Boşuna gamlanma, divane gönül,
Ölmeden ölürsün, kefen biçilmez.
Zemheri de vurur ayaz bedeni,
Yetim bir baharın suyu içilmez.

İncinmesin..
Herkes aynı anda yaşar,
Yıllar, aylar incinmesin.
İnsanoğlu düzlükte şaşar,
Yolsuz dağlar incinmesin.

İnsanın

Baharı beklerken, ömrü kış olur,
Tutunacak dalı kalmaz insanın.
İhtiyarlık gelir, gençlik düş olur,

İstemem ki!
Ömür sermayesinin bittiği yerde,
Sensiz geçen bir gün, istemem ki!
Bülbülün seherde öttüğü yerde,
Sensiz açan bir gül, istemem ki!