SEYYAH NAZIM
Ahenk bulur kafiyede vezinde
Yazamadım ilhamlarım izinde
Serbeste bağlasam nesire döner
Dizelere küser ışığı söner
ŞİİRİN GAZABI
Şiir dosttur şairine
Yıllandıkça kökleşir
Sarılır can suyu verenine
Çünkü şiir nankörlük etmez
Anneyi katletmek marifet olmuş
Yavrunun yüreği acıyla dolmuş
Baharı görmeden gül benzi solmuş
Kader, neden biz kaldık bu zamana?
Sus be gönlüm ne istersen
Sevdiğinin zararına
Onu yerle yeksan etsen
Değer mi senin kârına
Cesur bedenine sıkılan kurşun
Kalbimde alevlenip yankılandı
Düşmanın umudu toprak oldu da
Tayyar Ana göklerde dalgalandı
Hayat'san akacaksın
İncitmeden canları
Aksi bende diyorsan
Asi akar kanları
Sen kafa tutma bana
Güvenli tek barınağım
Ayağım gözüm kulağım
Ekmeğim tuzum suyumsun
Benim en güzel huyumsun
Baba candır
YANKI
Ben tanrılardan habersiz doğdum
Ve tek Tanrı 'nın YANKI'sı oldum
Kendi adımı kendim koydum
Huzurun rengini gördüm
Gülün renginde saklı
Kalbimden sakınırım
Gülüm bana yasaklı
Tanrım;
Kapılarını kalemime kapattığın günden beri şiir yazmadım. Şair öl dedin, öldüm... Son yazdığım mı?
O, o sadece bir ağıt... Şiir değil ki. O acı güne saygı duruşu idi. Yüreğimin acıyı vuruşu idi o.
Duvarların arkasında dur ve sakın çıkma dışarı dedin. Sus dedin, yazma dedin. Ev ...