Yankı Pak Şiirleri - Şair Yankı Pak

HAYAT ÇİVİLİ

Taşıt idim otobanda seyir halinde
Bir menzile varamadım yollar çivili

Ayakkabıydım giydiler yürüdüm koştum

HECEDE KALAMADIK

Dostunun gözyaşı bitmesin diye
Başka acılara saklasın diye
Ortak dökerlerdi aklasın diye
Kavram, içi boşalınca tak etti

Hiç'im Sığmadı İçime

Hiç uğruna harcadığım
Pişman olup ağladığım
Susup yasın bağladığım

Hislerim Üşeniyor

Gözlerim bakıyor ama görmeye üşeniyor
Dilim ismin söyler ama dönmeye üşeniyor
Bugün gamlandı yüreğim ağlayasım geliyor

Hisseli Terazi

Uzak dünlerden birinde
Anadolu’nun bir köyünde
İki can kardeş yaşarmış
Ah! Yine o heybetli ses

Çocukluğumun ozanı
Konuk oldu kulağıma
Büyülemiş sözlerini
Vurdu kalbimin zarına

Büyüyüp de varam dedim

İNSANLIK BİRİKMİŞ OLSA

Dünya’nın ömrü sayısınca
İnsanlık birikmiş olsa
Ateşkesler değil de
Ölümsüz barışlar

İZ BIRAK / MA

Ağzından çıkan kelime
Götürür seni ölüme
Güvenmiyorsan b/ilime
İzsiz yok olup gidersin

Ozanım gideli ruhum hastadır
Yürek coşar ama kalem yastadır
Uğraştım cümlemin pası gitmedi
Nedense kalemin yası bitmedi

Yetim kaldı sensiz bu gönül sazım

Kamburunda 6 Mayıs Kangurunda Darağacında Ölmeyen Dava

Çok anlam yükledim sana
Farkındayım Papatyam
Ama sen benim çocukluğumsun
Doğada ilk seninle tanıştım