Volkan Yoruç Şiirleri - Şair Volkan Yoruç

Üzgünlüğüm dertden değil sendendir
Kırgınlığın kederden değil bendendir

Bilmelisin içimdeki kopukluğu
Bilmelisin dışımdaki soğukluğu
Ne kıştan ne borandan

Tutsağım
Seni bildiğim günden yanadır bu yangınım
Çok yanar olmuşum, kavrulmuşum
Ne külleri yüreğime doldurmuşum
Bir feryat olmuş şu garip bağrım
Tutsaklığımdan yanadır şu gönül ağrım

Bir yaz sabahı tomurcuk uyanmış uykusundan
Güneşe bakmış toprağa bakmış, gülümsemiş
Dönmüşte insana bakmış, ürkmüş varlığından
Elden yoksunmuş ki sökülsünde gitsin toprağından

Bir yaz akşamı silkinmiş tomurcuk yaşamından

Sonsuzluğa yürürken sessizce
Her adımda bir mutluluk
Her adımda bir huzursuzluk
Ve her nefeste ufacık umutlar saklıdır hayâllerde

Yoketmek gerek huzursuzluğu

Yalnızım, şurda duran benim
Saat bilmem kaç olmuş, umurumdamı
Yalnızım ve üşümekteyim
Gözlerim arar gözlerini
Kulaklarım duymak ister sesini
Ya ellerim?

Suskun kalma
Böyle gelmiş böyle gitmez hayat
Dışarda kar yağıyor belkide
Soğuk olabilir üşüyebilirsin
Güz sabahı güz akşamı gelir geçer ömrümüzden
Yine gelir baharlar

Sessizlik
Suskunca geçen anlar içinde derin bir nefes
Oksijen bir maraton gibi şimdilik
Ağırlık çökmekte yavaştan
Baştan aşağı inmekte kaynar sular
Gözler kapanır ağırdan

Gönül bu
Duymak ister sevdanın yankısını
Kalpten çıkıp gelenleri
Bir yavru ceylanın anasını araması gibi
Acıtır sessizliği

Susmasan
Hep konuşsan, anlatsan
Hayat olsan, kader olsan
Ömürdeki son durak olsan
Susmasan
Hep anlatsan, karanlığımı aydınlatsan

Yürüyorum
Gökyüzü koyu maviyle merhabalarda
Yol uzun, vakit yeter bana
Gittiğim yerde kimsecikler yok
Bekleyenim yok, arayanımda
Yürüyorum