Volkan Yoruç Şiirleri - Şair Volkan Yoruç

Yıldızlar
Geceleri bizleri yüreklerimizden aydınlatırlar
Oysa ne kadar da uzaktalar
Ve bizi göremeselerde
Onlar hep aydınlıklar
Yıldızlar

Birazcık avuntu olsa
Azıcıkta hasret
Sonra karıştırsak sevdayla
Topladığımız çiçekleride eksek üzerlerine
Sulasak aşktan sebep gözyaşlarıyla
Sonra koysak gönlümüzün en güzel köşesine

Yine bir ağustos gecesindeyim
Yinelenmemiş yalnızlığımın hala gölgesindeyim
Hala ürkek hala sessiz
Ve bir o kadar şaşkın çaresiz

Yine bir ağustos gecesindeyim

Çırpınır
Sessiz bir şekilde çırpınır
Yüreğim
Günler hep aynı
Her yerde aynı kaygı
Çırpınır

Öne eğilmiş bakışlar
Yere çakılıvermiş hüzünler
Sürünür betonda hayaller
Saklanacak bişey kalmadı
Ayrılık yankısıyla dalgalanır yürekler
Yalanlar dolanlar

Dur
Sakın öyle yapma
Bakma bana uzaktan usulca
Manzaramı oldum artık
Yoksa yırtık bir resimli eski hatıra?
Oysa sevmiştim

Yalnızlık bir garip rüya
Üzerinde gri bulutlarıyla dolu bir dünya
Yürürsünde ayağın batar ya sanki çamura
İşte yalnızlık öylesine bir zor yolda
Umut edersin bakarsın da beriye
Göremezsin üzülürsün ya

Yalnızlık mevsimidir güz
Yapraklar ağacı
Çiçekler toprağı
Kuşlar gökyüzünü terkederler
Bir ben kalırım çaresiz
Bir ben gidemem ümitsiz

Yalnızlığın gölgesi soğuktur
Rüzgarlar yüzüme eser hoyratça
Üşürüm ve sarılırım hayallerime
Geçmişe ait düşlerle
Yolcuğa çıkarım sessizce
Yalnızlığın gölgesi soğuktur

Yalnızlığı şehir semtinde gör birde
Milyonların içinde bir sen tek başına
Onca simanın hayallerin arasında öylesine şaşkınca
Adımlarının yankısı sadece senin kulaklarında
Ne bir bekleyenim var
Ne de soranım var demek varmı canında