Volkan Yoruç Şiirleri - Şair Volkan Yoruç

Yağmurlu bir akşam
Ezan sesi yankılanıyor sokaklarda
Suların şıngırtısı içinde dalıyorum uzaklara
Çoook uzaklara
Bir resim gibi gözümün bebeğindesin
Unutmak ne mümkün be güzelim

Yalnızlığın gölgesi soğuktur
Rüzgarlar yüzüme eser hoyratça
Üşürüm ve sarılırım hayallerime
Geçmişe ait düşlerle
Yolcuğa çıkarım sessizce
Yalnızlığın gölgesi soğuktur

Yalnızlığı şehir semtinde gör birde
Milyonların içinde bir sen tek başına
Onca simanın hayallerin arasında öylesine şaşkınca
Adımlarının yankısı sadece senin kulaklarında
Ne bir bekleyenim var
Ne de soranım var demek varmı canında

Girdap gibisin inanki
İçine çekmektesin
Farkında değilsin ki
Beni derinlere indirdiğini

Deniz gibisin inanki

Uslu gecenin koynundayım
Yüzümde bir telaşsız tebessüm
Nedendir bu, niyedir bu halim?
Oysa akar heryerimden hüznüm
Uslu gecenin uslanmaz düşündeyim
Odam sessiz, odam sensiz

Olduğum yerde kaybolmaktayım
Gittiğim her yer onun yanı
Durmuyor aklım,anlatamamaktayım
Bu kimsenin bilmediği tatlı masalı

Zaman geçiyor artık yaşlanmaktayım

Hiç unutulurmu?
Güzel anlarla örülü günler
Sahi vazgeçilebilirmi?
Anlamlarla dolu hisler

Yıkık dökük penceremden izlemekteyim

Doğduğum yerden sebep uzakları sevdim
Uzaklara gitmenin en kolay yoluydu kitaplar
Okudukça sayfa sayfa kelimelere sindim
Ne güneşte eridim ne zemheri de titredim
Melankoliydi gölgem,hep onu bitmez hüznümle siper ettim
Saklardım fırtınalarımı,ateş toplarımı,korkularımı

Asla gelmeyecekler,uzaktalar
Şarkılarda kaybolsanda
Gecelere suçu atsanda
Gelmezler,bilesin başka zamandalar
Gırtlağın düğüm düğüm olsada
Yağmurda ıslanırken ansanda

Üzgünlüğüm dertden değil sendendir
Kırgınlığın kederden değil bendendir

Bilmelisin içimdeki kopukluğu
Bilmelisin dışımdaki soğukluğu
Ne kıştan ne borandan