Volkan Yoruç Şiirleri - Şair Volkan Yoruç

Azap bağlarımdan bir kuş uçurdum gökyüzüne
Yaşadı gördü uçtu öldü
Kondu ellerime, anlattı yaşamı dertlice
Beyaz kanatları karalara bulanık
Hayatın dertlerini yüklenircesine konmuştu yüreğime
Ovalardan süzülürken şehre takılmıştı

Yıl 1985
Sabah öylesine puslu
Ve gökyüzü gri bulutlarla dolu
Çocuk gözlerimle izlediğim yapraklar var uçuşan
Ve masum hayaller var geleceğe nazaran
Okullar yeni açılmış o zaman

Arlı hayallerimin numune gülüşlüsü
Çiçek misali duruşun, gül yüzün
Öyle narin ama öylede hüzünlüsü

Karlı gecelerimin yeşil yoncası
Solmazca inat eden bakışın, varlığın

Şimdi elimde hayallerim kaldı
Soğuk rüzgarda ateş misali yakar oldum
Karanlıkta yolumu aydınlatan sendin
Kaybolduğum yerde yolumu şaşar oldum

Şimdi yapayalnız gecelerde kaldım

Hatıralar
Hatırlanması güzel olan anlar
Sisli ve eski sabahlarda
Ağaçlardan sarkan yapraklar
Damlara konmuş kumrular
Bacalardan tüten acı dumanlar

Bir bakıştı gördüğüm
Akşamüstüydü olduğum kördüğüm
İçime düşen, yanan ateş pareleriydi
Yakandı beni o gece bildiğim

Kilitler açılmıştı o gece kalpten

Bir şiir yüklenmişim omuzuma
Hayata dair düşlerimle
Acıyla yoğrulmuş umutlarımla
Yeri geldi ezdi beni
Yeri geldi savurdu beni çalılara
Öylesi tonlarca ağırlığıyla

Özlücem
Hemde çok

Kelimeler kifayetsiz kalıcak
Sözlerde sessiz

Bir merhaba beklerim hayattan
Gülümseyen her yüzden
Umuda dair her yürekten
Zor günler geçiriyor olabiliriz
Depremler yangınlar kazalar
Çok acılar yaşıyor olabiliriz

Adımlarım yalnızlığa yüreğim acıya tutsak kalmış
Yürürüm hasret köprüsünde
Bakışlar soğuğa vuran ayaz geceler olmuş
Giderim bilinmezlikler şehrine

Günmü desem gecemi bilemem