Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Bir zamanlar astın astın asıldık,
93 yılında yasa boğulduk,
Merak etme şimdi ise çoğaldık,
Türkiye'de tekden adı karagün,
Ve kanlı Sivas.

Zanneder dünyayı kendine tapu,
Unutma ölüm var dünya iki kapı,
Sen beni edersin hep sinir küpü,
Aptal ne gezersin burnu havada.

Bir umttur insanı bağlayan aşka,

Aç yanında tok kalanda,
Kör kalpli cahil olanda,
İki ayaklı kör yılanda,
Zannetmeki var Adalet.

Hak Adalet terazi tartı,

Dünya yaratılmış böyle ezelden,
Ayrı dünya vermez sana özelden,
Ne çirkinden vazgeçer nede güzelden,
Ölüm Haktır ağlasakta boşuna.

Hak yarattı Adem oğlu Ademi,

Elden birşey gelmez kendime küstüm,
Bağırsamda kimse duymaz hep sustum,
Sanmaki bu dünya düzelir dostum,
Şeytan insan birbirine yâr iken.

Göz açtırmaz masumlara hainler,

Akbankta güvenlik Adem Bövreği,
Bir baktım tanıdım yufka yüreği,
Şiir ister şair yaptı gereği,
Sivaslı Su şehirli hemşerim Adem.

isyanım Sivasa içimde sitem,

Kış bitti az kaldı geliyor bahar,
Derelerden sular seller gür akar,
Yeşerdi ağaçlar tomurcuk kokar,
Nede güzel bahar geldi hoş geldi.

Bahar gelir tek tek gelir leylekler,

Ağa yine ağa köle aynı köle,
Yeşermiş dikenler nispetli güle,
Karga fırsat vermez garip bülbüle,
İki bin on iki gelmiş neyime.

Aylar bitti geldik yılın başına,

Sana derim sana hey tuzu kuru,
Önce adam ol adam gibi yoluna yürü,
Omuzlar üstügür kötünün yeri,
İyiyi kötüden ayırmak zormu.

Diyelim kötüye sen bir namertsin,

Yaş geldi yarıya dayandı kırka,
Patron kanununda yaş olmuş marka,
Nalet bozuk düzen dönmeyen çarka,
Yaşlı olan bu memlekette aç mı kalacak.

Yaşı kırk olana derlerki; iş yok,