İlaç olmaz yarana öyle mi sanıyorsun
Derdine dahasını katar dünya dediğin
Tutmuş seni yakandan boşa çırpınıyorsun
Evirip çevirip de yutar dünya dediğin
Ne sen, ne ben, ne de o; kimse yok nazarında
Türlü cefa çeker, viran bu yürek
Kapanmış yaremi deşen deşene
Ayan beyan halim, söze ne gerek
Arkamdan kuyular eşen eşene
Dost o ki konuşur, ölçüp de tartar
Sultanlar dilinde fermana geldi
Nice sınırları çizdi bu ağaç
Hekimler elinde dermana geldi
Her derde devayı yazdı bu ağaç
Düşmana sur oldu, kalede kapı
Dertler tomar tomar, pek çok
Gah aç kaldık, gâhi de tok
Oğlandan bize fayda yok;
Kıza muhtaç olduk Ağam
Kimse sormaz halimizi
Ne insanlar gördüm, kimler tanıdım
Böbürlenip gezenlere YUH dedim
Muhabbet eyledim, sual eyledim
Çok kendini beğenene TÜH dedim
Nasihat dileyen nasihat alır
Her yanım karanlık, ıssız ve derin
Zindandan da zifir, beter akşamlar
Alnımda izi var bunca kederin
Anılar gözümde tüter akşamlar
Dört duvar arası; yalnız, neşesiz
Yürek acısından ölmezmiş insan
“Bu da geçer bir gün” der alışırsın
Paran yok cebinde, aç susuz kalsan
Kuru ekmek, soğan yer alışırsın
Güvenip de binme elin dalına
Yeryüzü, gökyüzü seni zikreder
Düzlükler Allah der, dağlar Allah der
Hepsi secde eder, hepsi şükreder
Bahçeler Allah der, bağlar Allah der
Gerçekte sen varsın, düşte sen varsın
Milletin sırtından gömleği almış
Soymuş da kaçıyor Allah kahretsin
Güçlünün suçunu garibe vurmuş
Kıymış da kaçıyor Allah kahretsin
Çıkarına doğru çeker küreği
Bu dünyadan göçeli kolum kanadım kırık
Ne saran var ne soran, bacam tütmüyor anne
Hayat meşakkatli yol; iniş ve çıkışı çok
Yıllardır tökezlerim, kimse tutmuyor anne
Kıyamet koptu sanki sen toprağa girince
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!