Sabah erkendi.
Uyandığımda cam açıktı ama odaya hiç hava girmemişti.
Küf kokusu gibi bir anı dolanıyordu tavanda.
Bazen insanın içi de hava almaz ya…
Benim içim kaç zamandır havasız bilmiyorum.
Sadece yaşıyor gibiyim.
Tornavida bakışının tahtaya saplanış lüksünden, günler günlerin karanlıktan kurtulma yalnızlığımda, aşkın kin tutma yüceliği ile dünya zevklerinden kurtulma virgülündeyim. Koruyucu, koşulsuz, ant içilmemiş, beni senden arındırmış, mahkeme tutanaklarına geçmemiş sevgi...
Seni sana düşüren, beni bana yaklaştıran sevgi
Kelimenin zora düşmemiş hâli
Üzgünüm aşkım
Senin benden başka kompartımanın yok
Benim senden başka kendime yönelik platformlarım çok.
Felsefe ile öldür beni
Fotoğrafım boş
Neyim, kimim, dönüp bakma ardına
Derde deva olacaksak bilelim cevapsızlığımızı
Ya ben seni istemeden kırdım mı?
Nasılsa Matrix ruhum çeşme altında
SİNİRLERİNİ ALDIR GEL
Sevgi aşkı doğurur
Aşk yalnızlık ve terk edilişi
Olur, böyle olur, sevgilim adını sen bile koyamazsın
Seni agresif sevgilim
Derin bir yoğurma kabı lazım
Bol çimento ve kireç
Karıştırıp yedireceğim her önüme gelene
Hangi baharatı tercih edersiniz bayım?
Annemi özlüyorum günlerdir
İçimdeki çocuk insana çıkacak
Geçmişin alın yazısında sıkışan sevgi, anlamını yitirmiş
Oysa ne çok sevmişti yatılı okulda annesinin sıcak nefesini
Geçmiş, geçmişte tek bir leke bile bırakmıyor
“İçindeki duvarları yık yeter ki, dıştakiler kolay” der, Gorki.
Darılmıştım ben sana kırmaz olsaydın (olaydın)
Hiç bir sevgi beni geri getirmez
Kırdın geçirdin, yıktın inlettin
Bir kara yazgıya ittim kendimi, bittim tükendim
Olduğun gibi gel bana, kendin ol bana
Uzaktan baktıkça görebiliyorum artık seni
Yalnızca bir sitem, yağıyor kalbimden içeri
Sessizce gitmek var bu sokaklardan geri
Sensizde dönmek var bu aşktan geri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!