İçinde yarattığın pratiklerle geldin yanıma
Elini uzattın, bir hiç…
Yadsıyamayacağım bir alın yazısı
Gene de bir hiç…
Bir bilinmezcilik oluşturmaya çalıştın
Sonra tekrar bir hiç…
Yüzlerden sıkıldım
Ne kadar da ekşi simalar
Tek düşman, sesler
Yüzler, birdenbire kırılgan
Sesler, tiksindirici
Saçların, güneşte çok kirli
Vapura binip gitti; kızıl paltolu, kızıl şapkalı, kızıl kolyeli sağır intikam
Rüzgâr ruj lekelerini dağıtmayı ondan öğrenmişti
Vapura binip gidemedi kadın
Asi bir günde yağmurun sevişmesine sevdalanmıştı
“Elveda! ” dedi, Galata Köprüsü
Hazarfen Ahmet Çelebiyi andı bakışları
Unutulmuş bir denizin eşiğindeyim
Dokunduğun tenlerin efsunu yok
Gözlerinde derin neşter izleri
Hâkim olamayız bulunduğumuz taylara
Bir olan, bir var olan ıslak tasam
Doğa güneşi emzirirken, vuslat gitmekteyim.
Seni kemiren, vurdumduymaz yalnızlıktı
Beni kemiren şeyin ne olduğunu, sorma sakın!
Senli ya da mütemadiyen dokunaklı sevişmelerimizde arta kalan kaprisli doğa harikaları, safsata
“Hulki Tunç”u okuyorum kaç zamandır
Kaç zamandır insan dokunaklılığı görmedim
Kim bilir sahteydi
Elimde kesici aletler var
Seni nerden yakalayacağımı kestiremiyorum
Hangi madde seni sana çalar?
Başımdan geçen bir olayı paylaşmak istiyorum
Bir zamanlar, zamana an kala bir tebessüm birikmişti alt dudağımda
Bir ısırık kadar anlık hislerim vardı
Büyümeye makul kalbimi yerleştirdim kesilen damarıma
Elini verdiğin anda başladı katliam
Sabahın ilk ışıkları ve serzeniş
Ayakta tutan şeyin ne olduğunu kestiremiyorum
Acı mı?
Yenilgi mi?
Bir mavinin en işlek heyecanından geldim
Bir mavinin vardiyasında
Onca şeyin içinden bir şey kalmadan
Bir dal kadar mahcup
Bir ses kadar hakikat
Bilsen ağlardın, o dağın ardındaki uzun yüzünü
- Doğduğum kente geri döndüm. Yaşananlardan kalanları ardın sıra yitirmek mi olsa, an’ı?
- Ruhum faslını yitirmiş bir takım gibi baktı
Her yer sesle doldu an kala
Aristo, gözleri nemli Platon’u düşündü
Bir dünya yaratılmalıydı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!