Üner Dilek Şiirleri - Şair Üner Dilek

Hasretin bağrında, dem aldı çayım
Mesafemiz sanki, dudak payında
Yudumun hüznünü, sor anlatayım
O malum mevsimin, eylül ayında

Yoksulun nabzını dinlerken sefil
Duyduğu nağmeler kul türküsüdür
Güftesi bestesi gam ile hemhal
Makamı hüzzamdan tel türküsüdür

Varsın yanan yansın felek çarkında

Gülşende bir şemme goncada reşha
Savursun rüzgârlar hâl olsun cana
Gönül hanesini saran rayiha
Arı emeğinde bal olsun cana

Bakışın manası göze yakışsın

Hamalız hepimiz ağır yükümüz
Diyardan diyara erdem taşırız
Aşkın dergâhından ehl-i dil ile
Üşenmek bilmeyiz her dem taşırız

Tasamız yürekten vurgunu beter

zamanı okurum her gece
yastığa koyunca başımı
satır satır

fısıldar kulağıma mazi
sağ yanıma dönünce

Eskiyen hatıranın yolda kayboldu çoğu
Bilemedik teselli böyle olmazmış meğer
Hikâyenin nihayet son buldu yolculuğu
Vakti gelmeden önce görünmez kardelenler

Saat tuttuk vakite tükettik tüm zamanı

Kadehler dağıldı döküldü bade
Sermeste mecalsiz meyhane kaldı
Saki halsiz masa kırık mey tatsız
Geride bir mekân virane kaldı

Gönülden vurgunlar görünmez artık

Varmışlı yokmuşlu masallar vardı
Mecnun oldu aşklar kayboldu çölde
Her aşık canına canan arardı
Keremdeki hasret yalnızca dilde

Ferhatlar Şirinler aşılmaz dağlar

Haline sabret gönül hüküm zamana kalsın
Anlar halden sazende nağme kemana kalsın

Yanma derdinden yana açma sırrın ağyara
Topla başaklarını rüzgâr samana kalsın

Hüsnüne ilişti bir anda gözüm
Cemalin nuruna hayran eyledin
Elde değil canan gönül bu işte
Bir anda ahvalim niran eyledin