Tuba Gürdere Şiirleri - Şair Tuba Gürdere

Suskunlukta olanlar dile geldiği zaman,
İnsan susar zaman konuşur.

Suskunluk ses olabilmektir tüm seslere.
Asıl suskunluk bir yakarış, bir dilek, bir duadır kalpten duyulan.
Biz susarız aşka.
Aşk; sonsuz konuşandır daima tüm insanlığa.

Bazen tek bir bakış bir sözde ki tüm duygulara kefildir.

Varmak kendine, varlığından ileride varoluş varış sonsuz duyuştur..
Beden dahi aldatıyor varolduğu için bir an.
Görüyor ki varlık bedenin ötesiydi en vardan oluşan.
Yaşam dahi aldatıyor varolduğu için bir an.
Gösteriyor ki yaşamak, yaşamın ötesi sonsuzluktur.

Zamanı gösteren saatler ve saatlerde zaman değil, düşünceler durmasın.
Doğru kalplerin hiçbir zaman yanlış zamanı olmaz.
Kalbin kendine has bir zamanı vardır ki;
akıp giden zamanda o zamansızlıktır.
Zamanın üstünde zaman vardır.
Bir an gelir durur zaman sonsuzluğun zamanı aralanır.

Yetişkinliğimiz tek bir dal, zaman yoldaştır.
Rüzgar eski bir dost, aşk toprağımızdır.
Ve biz toprağımıza kök salıyoruz.
Yaşayacaklarımız kendine kök salarken,
yetişkinliğimiz susuyor.
Hayat daha çok içimizi sarıyor.

Hayat sanattır. Yaşamak sanatı varolmaktır.
Yaşamak değişime olanaktır.
Yağmur hayatın gözyaşları, toprak canıdır.
Candan süzülen gözyaşları yeniden yeniliğe, gerçeğe,
bilince ve sevgiye oluşmak, oluştukça çoğalmaktır.
Yüreğin iç sesi, hayatın kendisidir ki yine sanattan dışa yansıtmaktır.

Uçurumlar, kalbinle uçabildiğin an adı yar olur.

Aşkada yandı kalbimiz, aşklada. Tek anda yaşadık sonsuzluğa.
Işıktı düşünceler aydınlatan, karanlıktı ama her aydın olan.
Yinede daima aydınlığa, yaşadıkça her karanlıktan.

Yaşam, bir gün batımından karaya çalmaktır renkleri.
Yeni gün ufkundan aydınlık tüm zamanlar için.