Tahir Özdemir Şiirleri - Şair Tahir Özdemir

Güzelliğin dururken karşımda
Nasıl da boynu bükük olmaz sözlerin

Kırılan bir yazım
Nasıl sürgün veririm
Halim var sesim çıkmıyor benim

Budadıklarım bir türlü kurumadı
Odun olmadı bir türlü yanmadı
Bir köşede atılı
Tekrar kış geldi Mart hep kapıda kaldı.

Hani bir masal anlatsa
Kaybolmaz mıyım maviliğinin içinde
Merhem olmaz mıyım ellerindeki çatlaklara
Beynim ne çok yordum seni
Bir umarsızlığa
Bir vefasızlığa

Bir an olsun üşümüştüm sert rüzgârda
Biliyorum sende uzaklarda
Gökyüzü arasında gidiyorum
Yol kent nedir buralar bilmiyorum
Açım yalnızım
Sensizim kırgınım

En çok izlediğim ve onunla dertleştiğim
Gökyüzünü unutmuşum
Başımı kaldırım taşlarından bir türlü kaldıramadığımı farktettim
Canım gökyüzüm beni affet!
Ve deniz
Biliyorum seneler geçti sana uğramayalı

Bahtımın varlık sahası daraldı
Ruhum bunalımda
Göğüs kafesimde onca kosta kırığı
Dilim şekerlik olsa ne
Her harf ayrı zehir
Benliğimin varlık sahası kasvet

Sende ne kadar varım
Duymaktır en büyük arzum
Susmak istiyorum bitmiyor bu kıvılcım
Ben eskiye hala kızgınım

Gidip gezdiğim rıhtımım bombalandı

Çok yorgunum Arif, her şeyden
Midem bulanıyor
Ağzımın içi zehir
Yanlıştayım doğruya geçemiyorum Arif
Ölmek hep aklımda
Bir benim mi aklımda

Ben o ceketi giyemedim
Denedim denedim de kollarını bile geçiremedim
Utanacak bir durumda bulamadım
Amma olmayacağını taaa baştan bildim
Sığarım sandım çok zormuş nasıl durabildin

İçinde hüzün barındırmayan insanlara imreniyorum
Rengarenk mutluluklar var içlerinde ve
Çevrelerine saçıyorlar
Bizim ise bembeyaz hüzünler
Hoşça kal diyen gözler bulamıyorum
Hepsi nezaketi zayıflıktan sananlar