Tahir Özdemir Şiirleri - Şair Tahir Özdemir

Geçmiş geçmişte durmuyor
Karşımda eriyip durma
Bir farkım kalmadı artık
Yarınlar çok uzakta, şahidim bugünden

Kapıdan çıktın mı
Artık içeridekilere yabancısın
Ağlayamıyorsun
Yaşadığının farkında değilsin
Artık kendine de yabancısın

Ambarlar dolup taşacak diye beklerler
Dua namaz niyaz abdest hak getire yağmur beklerler
İşinde gücünde bereket beklerler
Fitneyi fesadı çamuru benimsediler

Hısımı akrabayı ekranda görürler

Senin haberin var mı demek isterdim
Olsaydı şayet böyle olmazdı
Sen olmuş olsaydın tutsaydın
Kırıp dökmezdim saçıp sövmezdim
Doludizgin savrulmazdım kenarlara
Şimdi tutma yalnız kalmamı sürdür

Dayanabileceğin acı bu olsun
Korkma, daha yalnızlıktan kimse ölmedi!

Bir dağı aldım karşıma tırlar yanında ufacık kaldı
Günler geçip gidiyor da izi kaldı
Seninle aramızda uzun uzun yollar kaldı
Bir dağı aldım karşıma penceremde hep dağ kaldı

Kolay unutulur olsa mutlak bir yolu varsa

Yaşamak istiyorum kuşları izleyerek
Çıkıp sarmaşıkların arasında çay içmek
Mutluluğumu bozana sayıp sövmek
Yaşamak istiyorum saçmada olsa gülerek

İçim eridi de sesim çıkmadı
Çığlıklarım arasında nefes alamadım
Büzüldü yüreğim
Küçüğüm
İçim eridi de sesim çıkmadı

Etrafım yangılar arasında
Dört bir yanımla açtığım çiçeklerle yetemedim
Karınca gibi ateşe su çektikçe
Kan ter içinde kaldım yetemedim

Gözümün önünde kibir sahtelik

Yaralı bir gülüşten
Çilekeş bir sevdaya döndü
Ne ayakta kalabildim
Ne de huzur dolu
Evinin karşısındaki
Söğüt ağacının altında bekleyişler