Her gece karanlığa sığınan bir yanım var,
Sessiz, kırık, usulca kanayan.
Söyleyemediğim, gizlediğim,
Acıyan yanım… o işte.
Seninle başlayan,
Adı üstünde, bir sevdaydı
Senin bir türlü anlayamadığın.
Delice kalp çarpıntısı belki
Çoğu zaman yürek sızısı
Özlem öbeğiydi, boğazına düğüm, düğüm olup
Sensizken nefesimi kesen
Gitme demem artık,
Giden bilmez neyi bıraktığını.
Ben kaldığım yerden
Hep eksik yaşadım seni.
Ah be…
Yine uryan, yine püryan kaldı yokluğun
Soluksuz, nefessiz kara bir gecede.
Yine sardı düşkırığı hayalin,
Yerinden etti zalim uykuları mı, bu gecede
Ah bir dokunsam gülüşüne
Ahhhh ah. !!
Ah bir dokunsam gülüşüne
Dokunsam tüm masumiyet beni saracak eminim...
Dokunsam her yer cennet kokacak
Anne, sen miydin beni dünyaya getiren?
Yokluğunda ben kendimi hep eksik bilen.
Bir adın var içimde, gözyaşına eşlik eden,
Sarılmaya hasretim, kokuna düşen.
(Tasavvufi, derin, ezeli bir dilde)
Ben, varlık harmanında bir toz iken,
Elif gibi doğruldum aşkın önünde.
Ne yön kaldı, ne mecra, ne ben,
Gel, bak gözlerime,
Aşk neyledi beni, gör...
Ateşten bir nehirde yıkanıyorum,
Düştüğüm her damla nur oluyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!