Hep yüreğimizden asıyorlar bizi,
Ne bir darağacı var, ne de ip izi.
her gün bir yanımızdan eksiliyor can,
En çok da sessizliğe kurban.
Zaman geçiyor…
Ama seninle geçen hiçbir şey eskimiyor içimde.
Bir bakışın, bir susuşun hâlâ ilk günkü kadar taze,
Sanki dün dokunmuşsun gibi kalbime,
Sanki dün gitmişsin gibi kırgınım hâlâ.
Zangoç Çiçeğim
Ah be yüreğimin zangoç çiçeği, ne çok yaktın canımı.
Sustum, canım yandı, asırlarca konuşamadım.
Konuştum, dünya yerle yeksan oldu, umutlar kökünden kurudu...
Sende bende o yıkıntılar altında kaldık, hem de ayrı ayrı yerlerde...
Zifiriyim, içimde.
Bir ışığın unuttuğu gölgeyim sanki benliğimde.
Sesi olmayan şarkılar gibi, yorgun.
Harfleri dökülen bir alfabe misali
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!