SÜRGÜN
Yeryüzü bana mescit
Kılındığından beri,
Tüm dünya benim yurdum.
Adem sürülmeden önce,
I
Ne zaman ki Bulut kaplasa
Şehrin semalarını
Ne zaman ki
İnceden bir Yağmur yağsa
Bilirim ki Mazlum coğrafyada
Ayarı bozuk yürek pusulasında,
Yolunu kaybetmiş bir gemi.
Çiçekler açmayı unutmuş,
Zemherin ardına gizlenmiş bahar.
Gün doğmayı unutmuş,
Sabahlar dipsiz bir kuyuda
Sen güldün mü hiç
Başı okşanan
Bir yetimin gülüşünde
Ağladın mi hiç
yavrusunu yitiren
Bir annenin gözlerinden
Tükür yüzüne cehaletin,
Cehaletten nemalananın.
Tükür yüzüne zalimin,
Zulme çanak tutanın.
Güneş battı.
Ömürden bir gün daha geçti.
Hayat takviminden,
Bir yaprak daha düştü usulca.
Ufuk kızıla boyandı…
Bu nasıl bir bakış
Buz dağından
Bu nasıl bir söz
Dökülen dudaklarından
Kuzey kutbundan kalma
Bakışlarınla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!