Yağmur Gözlüm
Bu kaçak çayı diyorum
Seninle içmek vardı
Koyu bir Muhabbet deminde
Mus'af gibi
Yağmur gözlüm,
Akasyalar çiçek açarken de,
Yaprak dökerken de
Hep sevdim.
Cemreler düşerken de,
Mevsimler değişirken de,
Yağmuru olmayan
Bulutlar gibiydin
Sadece sesten
Gürültüden ibarettin
Ne bereketin vardı
Ne de meymenetin...
Japonya’da “Ohitorisama” adı verilen yalnız kalma sanatı günden güne yayılırken, yalnızlık çekenlere arkadaşlık edecek yapay zekâlı robotlar da üretilmeye başlandı. Japon hükümeti bu durumu ciddiye alarak YALNIZLIK BAKANLIĞI adı altında yeni bir bakanlık kurdu…
İnsanlar yalnızlıklarını telefon ve bilgisayarla uğraşarak telafi etmeye çalışıyorlar.
İnsanlar gittikçe dijitalleşiyor ve bireyselleşiyor. New York’ta “yalnızlık paylaşılmaz, yemekte bile” sloganıyla açılan bir restoran, insanlardan soyutlanarak yemek yeme imkânı sağlıyor. Bu restoranın inanılmaz derecede rağbet görmeye başlaması neyin habercisidir acaba?
Yalnızlık kimine göre huzurun adı kimine göre ölümün diğer adıdır.
Kiminin yüzünde güller açtırırken kiminin kâbusudur yalnızlık…
Yalnızlık insanı uçuruma da götürebilir ulvilik makamına da çıkartabilir.
Taştan yastık kolların,
Cehennem gibi yüreğin,
Eşek arısı sokasıca dilin
Buz sarkıtı gülüşün,
Çin işkencesi muhabbetin.
Ağıtlar kadar acı kaderim,
Ezan sesi ile uyanmıştım. Sabah ezanı diğer ezanlardan farklı bir makamda ve farklı bir hüzünle okunuyordu. Ruhumu farklı bir huzur kaplamış içli içli okunan ezan beni maneviyatın derinliklerine sürüklemişti. Hiçbir müzik, hiçbir melodi ve hiçbir söz içime bu kadar işlememişti.
Bir şehadet parmağı misali Allah’ın birliğini teyit eder gibi gök yüzüne doğru uzanmış minarelerden tevhidin sesli bayrakları dalga dalga yükseliyordu. Ezanın biri biterken öbürü başlıyordu.
Ümitler ektim
Sessiz ve karanlık geceye
Boy verip yarın olacaklardı
Ben hep yarını bekledim durdum
Sabah oldu ama
Hiç yarınım olmadı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!