Şükrü Özmen Şiirleri - Şair Şükrü Özmen

1.

Yuyup arıtıp
Asıp kurutup
Gecenin uzunu için
Gecenin karanlığı için

Aşkı tarif et desen edemem yanılırım
Sana Alemler Rabbi aşık Yâ Resulullah
Severim candan içre ruhunda barınırım
Olmasan Ol demezdi Halık Yâ Resulullah

Kalbim kalbine bağlı içimde senin için

Ne denir uzun gökler altında uyurken alem
Bir boşa gitmişlik bir yanılmışlık
Uyanıkken diriyken

Uzaktan kımıldayan perde
Bir deniz kentinde ve yeşilce

Lebbeyk diyorum..
Maddenin okunaksızlığına..

Savaşın gümrah koşularından tebarüz alın çizgilerimiz
Ve artık kaz ayaklarımız var

Sevgilim ben sana öteden beri
Demiyor muyum bu dünya komple yalan
Bir ayakkabının dere boyu eskimesi kadar
Ve bir uyuşmanın dolaşıma karışması kadar
Yalan

Sevgilim ben sana öteden beri
Demiyor muyum bu dünya komple yalan
Bir ayakkabının dere boyu eskimesi kadar
Ve bir uyuşmanın dolaşıma karışması kadar
Yalan

Miladı yok hüznümün miadı yok
Alnımda beliren gün
Ellerimde yanan güneş
Kalbime..
Durmadan kalbime yağan kar

Sana bu görkemli gökler altında
Bu kuru bu uzak yerden bir ılıklık yolluyorum
Başımı hüzünle göğsüne koyup ağlayacağım günlerin düşüyle

Sen ey gölgesizliğimi yerle bir eden ışık
Mekana bağlanışım zamanda uzanışım

Kokunla uzlaştığım yerden
Küllerine karıştığım zamandan
İçinde bir baş ağrısı suretinde dönenip
Ruhuna serin ölüm nefesleri vererek

Bir uzay mesafesinden

Kırılıp ortasından düştü güz
Geceye eflatun bir tebessüm bırakarak

Sen ki efkarındasın ya
Güne açık çiçeklerin
İşte öylece soldu hikayesi günlerin