Şükrü Özmen Şiirleri - Şair Şükrü Özmen

Aralandı perde başladı film
Ezildi ciğerim özüm kafeste
Diyemedi sustu lâl oldu dilim
Yaştan açılmadı gözüm kafeste

Bir devr-i acip ki kandan yapılmış

-Elif

Eridi kalbim nurundan
Lalezârım tarumar
İndim göklerden yere

kalsın gece seslerin üstünde
suların ve yakamozların üstünde

tedbirle girilen karanlık odalarda kalsın
yüzümü ay fonuna çizen irkiliş

Ruhuma açılan büyük boşluğa
Bir kaplanın son bakışını koydum

Durmadan kırılan
Durmadan dağılan
İçerleyen aldanan

Eşkali belirsiz bende sevdânın
Sendeleyen seslerin
Yorgun kırçıl izi bile yok
İçimin külhânında

Oysa ben bir yanardağ idim

Sen uyu
Gökler benim üstüme gelsin

Uzaklaş yaşamaktan
Ölüme uğra bir gece miktarı
Sen uyu

Gül endamlı bir yar cerhimiz bizim
Aşka mağlubiyet şerhimiz bizim
Bahtımız Mecnundan halliceyse de
Feleğe oyuncak çarkımız bizim

@..

Gülden yana düşeriz gülden tarafa
Üstümüze gül örterler üşürsek
Gül yeriz acıkınca susarsak gül içeriz
Goncayız mazluma zalime dikeniz
Gülden yana düşeriz gülden tarafa

Ucunda ölüm vardı
Mavi göğe doğmanın
Bir düşe karışmaktı
Anlamı Var olmanın

Yedi iklim denildi

Unutulmaya değer günler yok mudur
Bir otobüsün vapurun ya da tren de olur
Son bir hazin bakışla uzaklaşmak günleri
Bırakmak ve gitmek ve gelmemek günleri

Sabrın sınırlarında kolaçan gezer iken