Şükrü Özmen Şiirleri - Şair Şükrü Özmen

Bu sessizlik iyi böyle hoşlanıyorum
Girdapsız bir şehir var sanıyorum
Üç ölüm geçti başımdan yalvarıyorum
Serinliğin sunağında kıy bana

Aklımın hizasında durmayan kelam

Uçtu lezzet
Bitti evham
Heyecan firar

Bilmenin lanetiyle
İçimiz kapkaradır

Ormanın her dalında
Ötüşen her kuş için
Yazgı diye demlenen
Bir örtüyü analım

Hani ki fecre perde

Körüklenmiş her kalayı
Her bir bakır tasa sırlayan simya adına
Adına..adımla.. adım adım yaklaşıyorum
İçinden gövdesiz suçlar damıtılan o resmi
Adının duvarına asıyorum Waldo..

Sırrını söyle bana
Asırlık derdinden söz et

Mavilik neden sana bu kadar yakışır
Neden uzaklaşır gölgeler teninden

Su yandığında
Kül dağıldığında
İçimin ormanlarında kuşlar
Uçumsuz göksüz kanatsız kaldığında

Zaman içe büzülüp

1..

Gecenin muhakkak bir sihri var
Bu ve buna benzer binlerce gecenin
Sözü ısıran bir dev bitkiye döner zaman Gece saatlerinde

İmkanı mümkün kılan imkansızın arzusu
Bir yanı bahar bahçe diğer yanı tuzlu su
Hafi zikirde ağaç cehrile meler kuzu
Görün bize ey ışık ve ey ölüm korkusu

Serden geç sırdan geçme kalma kabukta aman

Bir nefes saldın içime
Bir şiir miktarı

Geldin mutladın umutladın

Gittin

Allah'ım sana malum
45 yaşımdayım
Çok şey oldu ben yaşarken
Sen yarattın Sana malum
Bir geceden ibaret say ömrümü
Bir de yeşilden