Şükrü Özmen Şiirleri - Şair Şükrü Özmen

Gövdeme saplanan ok senin
Ben ölmedim sen zaten ölmezsin
İçimde debelenen hasret de senin
Ben özledim sen özlemezsin

Buraya bir cümle bırakıyorum

ayda gitti ayda gitti
yılda geldi ayda gitti
karanlıktır bu dem tutan
ah! geceden ay da gitti

Gece gümüş dünya yavaş

usumuza bir cennet kıvrımı ile çalınan şu elma
içine büyük ve kuzeyli yağmurlar yağan
büyük ve kuzeyli bir ülkede yetişir ancak

suya düşen elmadan daha vahim bir atlı geçmedi bu ülkeden
savaş bir popülasyon gerekliliği olarak bilindiğinden

1.

SARİH

Kafam karışık değil anlıyorum her şeyi
Biliyorum vakit dar dünya kötü aşk muhal

(2 den 1 çıksa 1..bu hendese pek malum
1 den 1 çıktığında kalan BİRdir sorduğum)

zAmaNa*

her ilmekte ruhumu dokumaktasın

Geçtik gri marşlarla sapsarı ovalardan
Bereketsizlik sardı göğünü İstanbul'un
Sorduk sarı çiçeğe biraz paran var mıdır
Dedi ki derviş baba esrar aldım bakkaldan

Üç vakitte üç kurşun üç yaralı kuş idik

aynalara kor kestiğimden beri
rüyalarım annemin karnına yakın

ardıma
bin gülüş serdim
aklıma

Al devir bu devrim burada fazla
Sözümü yadsıma kalbim senindir
Gel egzoz çekelim kömür yiyelim
Senden beni atma kalbim senindir

Akşamdan kırk geyik kırk da kuş kaldı

1 venegıs


şuramda çakılı bir istanbul varsa
uçakların izbe izbe uçmasındandır

göğsüme bir avuç su boşaltıyorum ve
buradan başlıyor hazin hikayesi Meryem'in

altın çağ zümrüt nesil yalanlarından geçip
geçip ıslak köpek kokulu tarlabaşını
uzayıp duran