bir kadındı kollarında
mutluluğu aradığım
aldandım olsun
yıllar bitsede kalan günlerim var
kaybettiklerimin yanında
hala önünde bir sonbahar
Anamız vardı babamız vardı
dedelerimiz ninelerimiz
kocaman bir ömür vardı
kısmetse dediğimiz
birer birer kaybettik
şimdilerde onların yerinde
Hiç kullanılmamış kelimeler yok ki
Seni onlarla anlatsam
Herkes gibi
Ağlıyorsun
Gülüyorsun ve
herkes gibi ölüyorsun
zaman makinası
istediğinde geçmişe
çocukluğunun gizemine
mahalledeki sevgiline
okuldakine üniversitedekine
seni götürüp getirecek
hangi ay bimiyorum ama
bir park adını hatırlamadığım
kahvenin bir tonunda bank
kenarına ilişmiş oturan
sarı yapraklar ayaklarına serilmiş
ben ve yeşil gibi kırmızı gibi
Resim bu
bu yaşta aşkın çiçekleri
sarı
sararıp solduğunun işareti
sen
yaşadıklarının yükünden
akşam yine siyah
üç beş ışık benden uzak
elimi nereye atsam
siyah beyaz resimler
eksilen isimler
kaybolan yüzler
resimleri
önüne alıp
dalıp gittim
hep yanımda olmayanlar
hep uzaktakiler
birazda unutanlar vardı
Beraber başlasak
belki başarırız
karamsarlık yapma dedim
ya yürümezse
ya ters giderse
ya ağlatırsa bizi hayat
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!