kışlarım sert geçti
ayazlara alıştım
geçit vermez yollar
dediler
acıları yüreğimde
yürüdüm gülerek
bazen vuruluyorsun yüreğinden
katilin sevdiğin
içine akan göz yaşları
köklerini kuruturken aşkın
ölüme bakan gözlere sende
baka baka yaşamak zorundasın .
büyüdükçe güçlendikçe
kazanmadık
hep kaybettik ama
büyümek içinde çok gayret ettik
kısa pantolonla top oynadığımız günleri
misket oynadığımız hele ebelemece
çiçekler ve kelebekler
zamanla işi olmaz
güzellikleri yaşayıp gidecekler
iyisi az acısı çok hayatı
insanlara hediye edecekler
çiçekler ve kelebekler
rüyalarını
kelebekler paylaşıyorsa
kızım
mevsim değişiyor
demek
uçmak zamanı
neler söyleyemedik
nasıl sustuk
agzımızı açıp tek kelime
etmeden nasıl kapadık
sebep ya aşk tı yada güç
zaman sayfalarına düşen
düşünüyorum bazen
ben kardelenim
yılların buz tutmuş sayfalarında
bir çiçek olmayı başardığım için
bitmeyen dostluklara sevdalara inat
baş kaldırıp yeşerdiğin için
karışmazsın değil mi
hayallerime
tek eskimeyen
sana ait
rüyalarda bile yoksun
gecenin en karanlığında
karşıyı sordum yanımdakine
inanılır güvenilir bir insandı
eliyle gösterdi karşıyı
gösterdiği yere geçtim
ama içimde bir şüphe
bir daha sordum ilk gelene
neticede bir kaptanız
kendi gemimizde
yıllarca ne fırtınalar atlattık
tekneye su aldırmadan
yolumuz zamandı
ucu bucağı olmayan




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!