Bir gün dünya tarihi diyecek ki:
İnsanlar evim dedikleri kafeslere hapsoldu.
Hayvanlar dışarıda
İnsanlar içerideydi.
Ki bunca suçu
Hayvanlar değil insanlar işlemişti.
Seni Bir Saniye Unutsam Kalbim Kırılır
Şimdi sen baharsındır çiçeklerinde
Kim bilir nasıl bebek kokuyorsundur yine
Yağmur yıkıyor
Güneş kuruluyordur tenini
Dediler ''baban ölmüş.'' dağım yıkıldı.
Dediler '' annen ölmüş.'' dağım yıkıldı.
Dediler '' evladın ölmüş.'' hem dünyam, hem ömrüm yıkıldı...
Zamanla, kendine hem anne, hem baba olabiliyorsun.
Lakin, evlat söz konusu olunca, ölü biri oluyorsun...
Kalemim
Ayağın kırıldığında
Beni şiirle vursunlar
Bizi dağların kilimine bıraksınlar
Başımı kalbine yaslasınlar.
İçine kendini aramaya çıkan
Bir daha dönmezmiş bu dünyaya...
Bazı insanlar sadece dünya...
Bu acı da boyumu kat kat aştı
Hüzünlerim bulutlara boy attı
Gözyaşı sular altında bıraktı
Halsiz kaldı kırık kanadım, Rabbim
Kirpiklerimde boncuk boncuk koptum
Ben sevdiklerimi yüreğime almıştım;
Onlar sırtımda yaşamayı tercih ettiler.
Gecenin adı çıkmış ayyuka...
Dünyanı zindan edenlerin rengine bir bak!
Sözden kan damlar mı hiç deme sakın!
İçlerinden biri var ki; ta ciğerlerime kadar işledi.
Son nefesinden düştüm.
Can şimdi
Gök yüzünde milyonlarca kuş.
Bir tabut taşıyorum
Eli, ayağı,
Kahkahası olan.
Gökyüzü tesbihinden kopmuşcasına
Tomurcuklarını döküştürüyor habire.
Canımın camlarından seyrediyorum
Yere çakılan kan/atlarımı...
Beyaz güllerin dökülme vaktindeyim.
Sırtımdan sırtımdan vuruyor aralık.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!