Seni Bende Gömdüm Şiiri - Poyraz Özbey

Adını kimse bilmedi benden sonra.
Çünkü unutan ben değildim,
vazgeçilen bendim.

Seninle başlamadı ihanet;
güven verdin önce,
sarhoş ettin inançla.
Sonra bir sessizliği
zehir gibi içirdin dudaklarıma.

Kalbim hâlâ yaşıyordu,
ama artık seninle değil,
sana rağmen atıyordu.
Bir yabancının adımlarında
tanıdım seni yeniden,
ve tanıdıkça
öldü her şeyin anlamı.

Göz göze gelmedik bir daha,
çünkü biliyorduk:
Ben baktığımda sen utanacaktın,
Sen baktığında ben
ağlayacaktım.

Sana dair ne varsa
bir mezar yaptım içime,
üzerine hiç çiçek koymadım;
çünkü senin sevdiğin her şey
soluyordu zaten.

Artık ne bir dua var
adına fısıldadığım,
ne bir ah.
Sadece derin bir boşluk
ve o boşluğun duvarlarına
kazınmış bir cümle:

"Seni sevdim.
Ama kendimi
sana sevdirirken kaybettim."