Senem Aygül Şiirleri - Şair Senem Aygül

Ey sevgili ben dağları mesken tuttum hayalimde
Bir ağaç gülgesinde dinleniyordum,başım dizlerinde
Çeşme başında mola verdim,yudum yudum
Soğuk sular içtim avuçlarında,...

Seni gördüm hayalimde

Bugün günlerden pazardır pazar
Gönül sohbet ister dostları arar
Yüreğimde fırtınalar yeniden kopar
Ancak benim gibi seven bunları duyar

Dışarı çıktım hava çok sıcacıktı

Güçlü kadınlar vardır, her işlerini kendileri halletmeye çalışan. Anne babaları tarafından böyle yetiştirilen. Onlar kendi paralarını kendileri kazanmak isterler. Evdeki tüm tamirat,tadilat işlerinden anlarlar. Bir erkeğe mecbur kalmadan da hayatlarını devam ettirebilirler.Faturalarını kendileri yatırırlar. Hemen hemen tüm işlerini kendileri yaparlar. Hatta etraflarının yükünü de üstlenirler. Özgürlüğü severler, dik durmayı da, güçlüdürler çünkü…

Aşık olduklarında hissederek yaşarlar. Aşklarına kurallar koymadıkları gibi büyük beklentilere de girmezler. Sevdiklerine problem çıkarmazlar. Bütün gün çalışıp durduktan sonra, akşamları yorgun da olsalar sevgilileri buluşalım dediğinde, hemencecik hazırlanıp sevgililerinin onları evden almalarına gerek kalmadan, o her neredeyse onun olduğu yere giderler.

Çoğu zaman sevgililerinin ya da kocalarının haberi bile olmaz yaşadıkları sıkıntıdan, yansıtmazlar çünkü. Para var mı, işyerinde sıkıntı mı oldu, birine canı mı sıkıldı, hiç bunlarla yormazlar birlikte oldukları erkeği. Çünkü istemezler kimse onlara acısın.

Acele ile gittin,
Başka zaman sohbet ederiz dedin
Günler haftalar oldu,
Hala beklemedeyim...
Hayallerime ortak ettiğim,
Üstüne bina kurduğum

Yıl bin dokuz yüz doksan iki
Akdeniz'i seninle tanıdık
Sen akraba değildin ama
Onlardan daha yakındın

Sen gösterişi olmayan adam

Sen baharında açan bir umutsun
Unutma bazen umutlarda ağlar
Varsın aksın gözyaşların,korkma
Erkeklerde hıçkıra hıçkıra ağlar

İster bağır ister çığlık at kendince

Seni şarkılarda aradım
Sevgimi bulurum sandım
Yüreğimi avuçlarına bıraktım
Ömrümü verdiğim yıllarım heba oldu

Boş yere umutlarımı bağladım

Bir ömür dediğin bitti gitti
anlatamadım sana derdimi
sevgin yarattı hep bahaneyi
yaşadım sende özlem hasreti
*
göç eyledim uzak ülkelere

Ankara'nın yazıları
Köstebek yuvası olmuş
ODTÜ'nün ormanları
Oy Ankarlı Ankaralı
Melih'ten yana bahtın karalı

Evin önünde kocaman bir tarla
Tarlada renk renk açmış papatya
Topladım kucak dolusu kollarımda
Arasında kırmızı gelincikler de var
Kucağım dolu dolu renk renk papatya
Kısacıkda olsa yolculuktu çocukluğuma...