Senem Aygül Şiirleri - Şair Senem Aygül

Kılıç gibi keskin kaleme
Bilgisi sanki Karundan hazine.
Grameri bir inciden kolye
Neden yalnızsın arkadaşım?

Aldırma hiç kimsenin makamına

Seni görünce alevlenir kalbim
Sana dokununca ateş basar yüzümü
Sesini duyarsam ninni olur bana
Bir rahatlık sarar gönlümü

Seni düşünürüm hayalimde

Nefes alamıyorum sıkıyor beni kazaklar
Sinirlerim gergin daraltıyor içimi yasaklar
Bir yol olmalı bir çare bulmalı buna
Yinede bir umut ışığı olmalı aydınlığa

Refah getiren sınırlar koymayan bir yol

Kırık kırık dökük mü dökük avare umut
Bulutlara yüklenmiş rüzgarlara süprülmüş
Yağmura karışmaz sulara versen götürmez
Bilinmez işte umut eser yarım yamalak

Yürümüyor olmayınca olumlu düşünce

Sarılacaksın toprağa
Sevdam diye dokunacak
Yanak yanağa koklayacak
Akşam sefası niyetine genzine
çekeceksin...
Buram buram gönlünde

topraktan çıkan filizlere bakın;
beyazsa hanımeli değilse sardunyadır,
dolaşır kan rengi gün boyu sokaklarda.

ayak izlerim toprak ile büyür
çocukluğumdan beri vurdukça

Yol haritamı çizerken aklımda
Dağları aştım düzlere ulaştım
Soğuk pınarlara hepten karıştım
Sadece sevdam hesapta yoktu

Bindim öbek öbek bulutlara

Nerde nerde o cesur yürek
Nerdedir içimi kemiren böcek
İrembağı varken ufukta
Konduğum neden kuru bir çiçek

Haydi kalbim haydi sev beni

Var git turnam var git vatanıma özlem söyle
Dağlarıma varırken selam söyle o nazlı yare
Hasretlik çökmüşken derinden bu kederli ruhuma
Var git turnam vatanıma selam söyle hasretlik söyle

Kopamadım zalım gurbetten hasretle yansamda

Dün yaprakları birer birer dolaştım
Üzgün üzgün çevirirken sayfaları
Aradım kendimi geçmiş anılarda
Ve bir kadeh şarap bardağında

Harap olmuş zavallı gönlüme