Selahattin Yetgin Şiirleri - Şair Selaha ...

Söylemek istedikçe ben yüreğimdekileri
Baskın çıkan, tüm sözcükleri engelleyen
Beni deli esen rüzgârla birlikte sallayan
Kederli bakışlarının siperlerine atan
Kudurmuş lehçelerimi terli iplere asan
Kırık bir hıçkırık busesidir bakışın kadın

Ruhumda binlerce atlı
Çiy düşmeden toprağıma
Hazan konmuş bir mevsime
Dört nala koşuyorum.

Dilimde umman ötesi hıçkırıklar

Bir şivan türküdür sesinin kilometreleri
Sesinin incecik tellerinden geçerek ben
Gizemli bir yolculuğa çıktım, korkusuz
Bir resim çizdim sana, hesapsız, sorusuz...

Ellerime belediğin ışıklar yalakta su içen bir güvercinin yüreğine değdi şimdi. Öyle bir yangın başladı ki bende, mavi denizlerin bile söndüremez. Ben ki, soyu tükenmiş bir romantiğim. Yüreğim nice giyotinlerden kurtuldu ve şimdi cebimdeki mektuplarla aşka yürüyorum. Diyorsun ki; 'Bir tutkudur yaşamak ve yaşamın tüm güzelliklerini hissetmek ve paylaşabilmek. Benim gönlümse derin mavidir. Tatlı akıntılarda kendini kalbeder, ürperirsin'. Sözlerinin lâbirentlerine dalarak kuşandım sevdanı gönlüme ve ismi henüz konulmamış bir sevdanın resmini çiziyorum şimdi.

Nicedir kanıyorum kendi ipimin ilmeklerinde
Yorgun kanatlarımı okşuyor başıboş rüzgâr
Gövdemin hicaz ırağında aşkın buzları eriyor
Militan yağmurlar dökülüyor göğümden.

Hüznün dikey yamaçlarında seyyah umutlar

Gölgenin saklılarında ürkek bir esintiyle çarpınca yüreğime
Güneşine sırtımı yüreğine sırrımı içime gülüşlerini beledim
Ceylan gözlerindeki o sevdayla dizlerindeki kutsal vefayla
Kainatın en leylim sevdasıyla mevsimlerle çoğalıyorum ben

Seninle demlenmiş sıcacık bir çayın daha ilk yudumunda sarhoş aşklara vuruyorum kendimi. Yüreğime batırıp tüm unutuluşları, paslanmış bir ayrılığa kaşık sallıyorum yeniden. Üzerinde kırık dal parçacıkları taşıyan yeşil sularda göğsümdeki şafak rengi sancılarla susmuş derinliklerini izliyorum. Aktıkça sana, rüzgara kapılmaktan korkan yaprakça ve isimsiz balıkların yüzgeçlerindeki kıpırtıyla denizlerinin durgunluğuna kendimi bırakıyorum.

Her gece, göğsümün duvarlarına efsane gülüşlerinle oturur, sallarsın aşk salıncağında
Her gece, mavi denizlerimden sular taşırsın sen, yakamoz öpüşlerinle gönül yapıma
Her gece, rüzgarlara direnen mum ışığıma bir gölge,bir bilge olursun perde yüreğinle
Bakışlarınla hüzün bir söğüt gölgesine serer çarşafını ve sen sokulursun ruhuma, koynuma
Ben seni düşündükçe kuyulardan tohumlar çıkarır, ekerim aşk çiçeklerini gökyüzü tarlalarına.

Sevdamın damarı sızmış Nil’in kollarına
Sarmış dallarımı çok uzaklara taşıyor sular
Bir kadın kumlara saklamış yorgun ruhunu
Güneşli bir gün akıyor terli avuçlarımdan.

Taşın sırtında hazin yel ağrısı
Yağmur toprakla öpüşüyor
Çamurda kahırlı kasvet
Bir aşkın eli var bastonda
Irgat gönlünde mütevazı düşler
Dirençsiz yanağında serseri ayaz

Nabzımın dar geçitlerinden geçerek aşkına geldim
Bütün saatlerin şiir gecelerinde ben, bir seni sevdim
Sevdanın kervansaraylarında sevgine yataklar serdim
An’lar damlarken yüreğinden, iklimlerinde gezdim
Döküldüm ovalarına yar, bu sevdaya yürek verdim.

uçup savrulup üstüme kondu küllerin
günlerce yalnızlığı çizdiğim kıyılarımda
aydınlığı umarken ansızın ışıksız kaldım
sen karanlığa açılan tüm kapılarını açtın

yüzümü döndürüp karanlığına