Selahattin Yetgin Şiirleri - Şair Selaha ...

Narin bileklerinde ipekten bir şal
Yorgun gözlerinde yeşil baharlar
Çağların kapıları açılır tunç yüzünde
Işıklar kaçak rüzgârları taşırdı yüreğine
Özlemdi beklediği asırlardır
Aşk dingin bakıştı sevdalı gözlerinde

Derin bir iç çekişti aşk, cemreler düştü yüzyıllık yaralarıma da bu bahar
Gövdemin erguvan kırlarında yüreğimi dağladı meneviş bakışlı bir yar
Dudaklarımın kıyılarında martılar uçuyor, yüreğimi terk ediyor bulutlar
Renkler üşüştü gövdemin kayalarına, bundan böyle seni anlatır şarkılar

Gün eskidi bak yine düşünüşlerimde
Nerede kaybettim dingin gülüşlerini
Harami özleminin kumlarında vakit sen
Yokluğun yağarken özlemli gövdeme
Sen eski bir anıca sarılıyorsun gönlüme

Tuzlar bastım sevdanın azap yerlerine
Küstü kendine denizler
Yoksul imgelerin sofrasında mevsimsiz aşklar
Utandı kifayetsiz şarkılar
Acıyan bağrımda hüzzam bir ayrılık
Irmaklara rest çeker oldu yangınlar

Bekleyişin demine sevgini kattım,
Karıştırdım seni sevinin kepçesiyle
Öptü yüreğimden aşk, iyileşti yaram
Söküldüm bekleyişlerin pençesiyle.

Dünün esmer gecelerinde gölgemi arıyorum
Ruhumun uçuklu tepsisinde korkulu yarınlar
İçimde yanan ocaklarda üşümüş bir adam
Gölgeler karları çiğneyerek aşka yürüyorlar

Yaşamak kendi kumundan sırça bir saraymış

Yamalıklarla parsellenmiş bir ruhun antika koltuğundayım
Kırk bir yeri talanlanmış yüreğimin sıçrama odasındayım

Karanlığın kırık ürpertilerinde
Döküyor külünü üzerime gece
Süzülüyorum uçurumlarından
Buruşturularak atılıyorum yere

Hoyratça akıp giden yaşamın nehirlerinde aşina bir yüzüm
Ahir uykuların koynunda insanlar, beyaz yastıklarda hüzün
Kendi hükmüyle örseleniyor umut, yürekteki hazdır tuzum
Eskimiş yüzüyüm aşkın, hükümsüz saltanattır sana tutkum

Kendinden taşarak uzaklara ulaşan ırmakların sürüklediği kırık dalların intizarıdır hayat, mutlulukla ışıldayan su zerreciklerinin aşikâr yalnızlığıdır bir bakıma. Doymamış hazların tenceresinden taşan ve ruhu besleyen kollar gibidir aşk, kekre yolculuklarla yanaklardan süzülüp toprağa düşen gözyaşlarının öyküsüdür bir bakıma. Kıymık tende kök salar, dal geceler boyu suları kucaklar. Gözyaşları bu yüzden asildir gülüm, mevsim ne olursa olsun gönüllerden arınarak başıboş denizlere dolar.

Çerçevesiz resimlerin kıyım içlenişlerinde adım, özlemin adaşıdır aşk

Günsüz ayrılıkların elim derinliğinde bir başınayım, sabırdır pusatım

Delirmiş fısıltılar var ruhumun izbelerinde, yokluğunu kanla yıkarım