Seçil Oğuz Şiirleri - Şair Seçil Oğuz

Yorgun bir akşam uzanırken kente,
bir gülümsesen, ikimi değişir sokakların.
Kelebeklerin ömrü uzar, inanırım.
Seçil Oğuz

İki parmağımın arasında, soluduğum geçmişim,
gözlerimi uzaklara dikiyor.
Hasretle dalaşırken göğeren kalbim,
dikiş tutmayan umutlarımı,
saman kağıtlarına bırakıyor.
Kelepçeler çürüten günleri soluyorum.

Ben isterdim ki, hüzün değmesin o çocuk yüreğine.
Ama mümkün mü.
Siyaha boyanmış bu yeryüzünde,
ağaçtan,
kuştan,
çocuktan başka

Dalına dolu vurmuş, kiraz ağacıyım
Mevsimsiz döküldüm
Şunun şurasında ne kalmıştı bahara
Anlat bunu bir şiirede
Darılsın sana

Atı alan Üsküdar'ı geçti,
Kız kulesi, kırışık denizle baş başa ve yalnız.

İnanma bu kalabalık şehre,
O da yalnız.

Şiirler yetmiyor çoğu zaman.
Rüzgârlara fısıldıyorum.
Martılara anlatıyorum.
Çocuklara bir masal gibi...
Kahraman sanıyorlar ikimizi.
Bilmiyorlar ki; iki deli...

Adının baş harflerinden yollar buluyorum kendime
Nereye baksa gözlerim
Sen oluyor her şey
Umut işte,
Yaşamın yegane tutulacak dalı
Bir defter arasında kurutulmuş

Heceleri devrilmiş bir şiirin,
omzuna yasladım başımı.
Kırık, dökük şarkılar mırıldanıyorum.
Sokakları izliyorum.
Kalabalık...
Bir şeyler eksik,

Mevsim yapraksız ağaçlar,
Saat solgun düşüncelerin vakti.
Anılar kadar güzel bir nehrin üzerinden,
Mahzun bir rüzgar esiyor.
Sazlıklar yelteniyor saçlarıma.
Neler,

Bu sabah mektubunu aldım sevgilim;
Kokun sinmiş hafiften,
Şimdi avuçlarımda güller,
Ağlamışsın belli, hala nemli satırlar,
Söz vermiştik unutma!
Geceye inat,