Eğriye doğru diyen, haksızla birlik olan
Zâlime boyun eğen, mazlûmu korumayan
Paraya tamah eden, mutluluğa saldıran
İnsanda ne merhamet, ne de asâlet vardır...
Her zaman ahkâm kesen, çok bildiğini sanan
Cumhuriyetimiz seksen beşinde;
Ulu önderimiz yüreğimizde...
Sonsuza kadar hep var olacağız;
Biz bize yeteriz, şahlanacağız...
Gurur duyuyoruz tarihimizle;
Kitap, defter, kalem; bir dolu çanta!
Evde bilgisayar; okul ufukta!
Servis hazır ama öğrenci yokta!
Ders çalışmak mı? Geç! Akıl oynaşta!
Cepte telefon ve para her an var!
İngilizce ‘Bow wow! ’ diye havlarmış
Köpekler, Türkçesi ‘Hav hav! ’ olmalı!
Uzunca wow çekmek sanki yakışmış;
Wow’lamak şaşkınlık sunmuş olmalı!
Ünlemenin de bir adabı vardır;
Değil mi ki uğraş hem bir lokma aş,
Hem de bir yudum su için doğrusu...
Neden bunca telâş ve gözlerde yaş;
Yüreklerde sancı, herkes yabancı...
Çaresizlik çözüm olmaz ki, gözüm;
Ne ‘teşekkür’, ne de ‘lütfen’ karşılıksız kalır sanma;
Karşındaki hoşnut olur, yeter ki yürekten söyle.
Zamanını, enerjini boşa harcıyorsun sanma;
Harcanan nezaket olur, hepten üzülürüz böyle.
‘Rica’ etmek saygıdandır, ödün veriyorsun sanma;
Hâkim olmalısın sinirlerine;
Yoksa birdenbire göçüp gidersin!
Yaşına başına hiç aldırmadan
Kılıcını çekmiş, savaş istersin…
Kim, ne olursan ol, asla fark etmez;
Uyarıyı alarak düzelmek varken,
Yine başkalarıyla uğraşmak niçin…
Engelleri aşarak başarmak varken,
Yine kişiliğinden vazgeçmek niçin...
Saplantıyı atarak gelişmek varken,
Ömrümün son baharında seni sevmek istemedim;
Bir anlık mutluluk için yüreğime yüz vermedim...
Her dem sevgi pınarında seni uzaktan seyrettim;
Dalda salınan bir güle düşlerimde az meylettim...
Şiirlerim, şarkılarım, türkülerim seni söyler;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!