Savaş Barha Şiirleri - Şair Savaş Barha

Gül kuruttum kitabın arasında.
Umut kuruttum, göğü kuruttum.
Dört yapraklı yoncalar kuruttum.

Adına rastalayınca
gözlerimi kuruttum.

Yarınlara küçük bir
bahane saklamıştım.

Aylar sonra selam vermek,
halini sormak için sebepliydim.

Bekledim,
geleceksin diye bekledim.

Hava soğuktu,
yağmur yağıyordu,
farkında değildim,

Ahh deli divane rüzgâr!
Ahh kararmış gökyüzü!
Ahh beni benden alıp del’ eden yâr!

Efkârım büyük.
Derdim dağlar kadar.

Bugün günlerden hüzün.
Saat hüzün sabahı 7'si.
Dünde günlerden hüzündü,
evvelindeki günler de.

Yokluğunla günlerin adı değişti.

Bataklığa çevirmişti ömrümü,
yokluğunun verdiği ıstıraplar.

Balığın karnındaki
Yunus peygamber gibi,
o büyük tufandan kurtulan

Hazan mevsimini gömdüm.
Tarumar eyledim mesafeleri.

Özlemeyi unuttum,
Yokluğuna ağlamıyor,
gözyaşı dökmüyorum.

Günlerce, haftalarca, aylarca.
Bir dirhem mutluluk arar durdum.

İçten içe eridim, bittim.
Kendimi yedim, tükettim.
Gözüm yolda seni bekledim.

Hava soğuk,
toprak ıslak,
bulutlar ağlıyor,
yanımda sen varsın.

Karşımda ateş,

Madem gözlerim var,
gel de göreyim.

Madem ellerim var,
yaklaş da tutayım.